Kwentong Akonilandiya: Reincarnation

*Ito sana isasali ko sa Saranggol Blog Award, kaso nahiya naman ako. LOL Huwag nalang muna!

~~~~~~

Typical pinoy story, tungkol sa dalawang magkasintahan na lubos na nagmamahalan nung unang panahon. Gaya ng dati hindi sang-ayon ang kanilang mga magulang o magkaaway ang kanilang pamilya. Nangako silang itutuloy ang pag-iibigan sa darating na hinaharap kung saan walang hahadlang sa kanila. Ang tanong, papayag ba ang author ng kuwentong ito na magkatuloyan sila? Malalaman natin….

~~~~~~

Nakaraan: April 21, 1825

Roberto: Mahal ko nakarating ka.

Victoria: Oo mahal ko, pagkarecieved ko ng text mo’y dali-dali na akong pumarito.

Roberto: Nakitext din ako sa cellphone na pangpasaload ni Aling Maria. Kinuha na nila sa akin ang Samsung S3 ko, pati yung sasakyan ko, paano na tayo nito?

Victoria: Mahal ko, tila kahit anong gawin natin ay hindi talaga pahihintulotan ng atin pamilya ang pag-ibig natin sa isa’t isa.

Roberto: Kay saklap ng ating kapalaran mahal ko, pinagtagpo tayo ng pag-ibig sa tamang katawan at kagandahan sa maling pamilya, pero hindi tayo susuko aking mahal. Ebi-break natin ang record ni Romeo at Juliet.

Victoria: Ang sweet mo naman aking irog. Pero may isa pa tayong problema mahal ko. *Hikbi*

Hinagkan muna ang kasintahan at inamoy ang batok nito

Roberto: *Bulong* Ang bango ah, ano kaya sekreto mo Victoria?

Victoria: May sinasabi ka mahal ko?

Roberto: Oo aking buwan na tinitingala ng sanlibutan dahil sa taglay nitong kagandahan, sabi ko, ano ang isa pa natin problema? Boom!

Victoria: *Mahabang hikbi* Ipapakasal na nila ako sa iba. *Iyak*

Hinawakan ni Roberto ang mukha ni Victoria ng dalawang kamay at hinaplos

Roberto: Hindi mangyayari yan mahal ko. Huwag kang mangamba sapagkat ako’y nandirito lagi sayong kandungan este tabi, nakahandang ialay ang aking pulang dugo para sa’yo at lalong nakahanda akong e-donate ang aking puting dugo na sago-sago na ata at puwedi nang gawin taho.

Victoria: Kay tamis ng mga katagang nagmumula sa iyong mga labi aking sinta, sintamis ng mapupula mong mga labi. Pahawak nga dyan sa ipit-ipit mo, ayyyy...gising!!!

At kinilig ang dalawa ng limang Segundo

Roberto: Irog ko, gusto ko sana gumanti sa’yo ng himas pero wala na tayong oras. Kailangan na natin magmadali dahil anumang oras puwedi na tayo matunton ng pamilya ko. Sigurado akong hahanapin ako oras na malaman nilang wala ako sa bahay.

Victoria: Tama ka aking mahal, mamaya na ang ipit-ipit at himas-himas game natin. Nagtext na din sa akin ang pinsan ko, hinahanap na daw ako, ngunit saan tayo pupunta at magtatago?

Roberto: Pupunta tayo sa kabilang buhay.

Victoria: Mahal ko, magpapakamatay tayo?

Roberto: Oo mahal ko, pero pinapangako ko sa ngalan ng atin pag-ibig na singlinis ng batis, magtutuloy ang ating pagmamahalan sa darating na panahon, magkikita tayo ulit, alam ko, dahil ang pag-ibig ay walang kamatayan. Bwahahahahaha! ayy sorry.

Victoria: Lubos akong nagtitiwala sa’yo aking Roberto, mas gugustohin kong wakasan ang aking buhay kesa mawalay sa’yo o makasama ang ibang lalaki.

Victoria: Sa anong paraan tayo magpapakamatay, ayaw ko ang laslas pulso at bigti ah.

Roberto: Ito mahal ko ang panis na kanin, kainin na natin bago pa mapanis ulit.

Victoria: Okay, let’s go.

At kinain ng dalawa ang panis na kanin bago pa ito mapanis ulit. Pagkaraan ng ilang oras ay namatay din sila, at matapos pagtagpi-tagpiin ng SOCO ang mga nakalap na ebedisya, nalaman nilang food poisoning ang sanhi ng kanilang kamatayan.

 THE END

Kasalukoyan: September 16, 2012

Maingay ang paligid, magulo, mausok, nasa isang bar si Bert. Nakaupo sa isang tabi, pinagmamasdan ang mga tao habang nag-iindakan at sinasayaw ang Oppa Gangnam Style.

Pumukaw sa pansin niya ang isang babae na kakapasok palang, nagkasalubong ang kanilang paningin, nagkatitigan, parang nagkaunawan, naramdaman nilang pareho na parang matagal na silang magkakilala.

lumapit ang babae kay Bert.

“Puwedi makiupo?” tanong ng babaeng maganda

“Sure” malasupladong sabi ni Bert.

“Ako nga pala si Tor, short for Victoria” Pagpapakilala niya

“Robe, short for Roberto” Nakangiting sagot ni Roberto.

“Alam mo awkward pero parang matagal na kitang kilala….” Biglang sabi ni Victoria

“Ganun din ang feeling ko, sa totoo lang ang gaan ng feeling ko sa’yo, parang konektado ako sa’yo na hindi ko malaman kung bakit” sabi ni Roberto.

“Tama, sakto, natutuwa ako na the feeling is mutual pala.” Natutuwang sabi si Victoria.

“Ang problema lang, hindi kita type Miss Victoria pero parang ang gaan talaga ng pakiramdam ko sayo.” Pagsusuplado ulit ni Roberto.

“Hindi rin kita type Roberto, gusto lang kita makilala dahil sa kakaibang dating mo sa akin” sagot din Victoria.

“Kung ganun malinaw ang lahat, pagkakaibigan lang ang puweding mamagitan sa atin” Sabi ni Roberto at nagtawanan ang dalawa.

“alam mo Robi, siguro kung hindi lang ako tibo, maiinlove ako sayo, hahaha.” Sabi ni Victoria na tumatawa

“Ganun din ang nasa isip ko sister Tor, kung hindi lang din ako bading, liligawan na kita, hihihi, pero kaderder sis, ewww as in a big, big, big, EWWWW” Sagot ni Roberto at nagtawanan ang dalawa.

“Grabe ang nararamdam ko sayo, feeling ko mahal kita, pero nasusuka ako kapag iniisip ko ‘yun, hahahaha kalurkey sis” Sabi ni Robert at naghigh five pa ito kay Victoria.

“Ulol, ganun din ako noh? As in yuck!! Hahaha. Anyway, sana maging magkaibigan tayo.” Sabi ni Victoria.

“Sure….oh wait, nandyan na fafa ko” sabi ni Roberto, tumayo na at nagbiso-biso muna kay Victoria.

“Nandyan na rin yung girlfriend ko, sige see you around ateng.” Paalam din niya rito.

Sa pag-ibig, hindi naman kailangan magkatuloyan kayo para matawag na great love ‘yun. Tandaan, hindi lang dito sa mundo ang may buhay, wag natin kakalimutan na meron din KABILANG BUHAY.

The End

Share