BnP sa Damuhan: Ang tulay ng pag-ibig

Isang gabi sa isang probinsiya. Si Namprel dinadamayan ang kaibigang si Dodong na problemado sa buhay pag-ibig niya. Nakaupo ang dalawa sa isang maliit na kubo sa may bukirin ng palay o sakahan.

Namprel:

Pareng Dodong, ayos lang ‘yan. Magagawaan mo din ng paraan yan, ikaw pa, saka hindi natin sigurado kung talagang ayaw sa’yo ni Inday eh, saka mas tisoy ka don kay Mo, lalo na kay mang Kanor at sa palagay ko si Hayden lang naman ang mahigpit na kalaban mo sa kanya eh.

Magkaibigan tunay si Dodong at Namprel at kapatid na ang turing nila sa isa’t isa. Nagsimula ang pagiging matalik nilang magkaibigan nung minsan ay mailigtas ni Dodong si Namprel sa makamandag na ahas nung sila’y nangaso sa kagubatan. Kung hindi agad nataga ng itak ni Dodong ang ahas ay baka natuklaw na ang nakalabas na kuyukot ni Namprel, feeling kasi nito ay isa siyang swag/gangster kaya ganun nalaang siya kung magsuot ng pantalon, hanggang hita. Nakapulubot ang ahas sa isang maliit na puno kaya sakto ang pangil at kamandag nito sa sunog na kuyukot ni Namprel.

Dodong:

Pare, hindi ko kakayanin makita na sa iba mapupunta si Inday, ikamamatay ko ‘yon. Alam mo ‘yan pare, saksi ka kung gaano ko siya pinangarap at pinapangarap. Kahit puta ang tingin sa kanya dito sa nayon natin dahil sa dami na niyang naging nobyo at mga manliligaw ay wala ako pakialaman pare, mahal ko pa rin siya, yun ang importante sa akin, mahal ko siya at alam kong siya ang magpapasaya sa akin. Siya ang magiging ina ng mga magiging anak ko at siya ang tatawagin kong honey my love so sweet, wala nang iba pang mamahalin.

Namprel:

Ang korni mo, hehehe, pero alam ko ‘yon at naiintindihan kita, kung may magagawa lang sana ako. Kung may alam sana akong paraan o teknik sa panliligaw tinuro ko na sana sa’yo, wala akong alam eh, ni-hindi ko nga alam paano manligaw at hanggang ngayon….

Hindi pa natatapos ni Namprel ang sasabihin niya ay natawa bigla si Dodong.

Dodong:

Hanggang ngayon…ay hindi ka pa nagkakasyota, hahahaha, syotahin mo kaya kalabaw mo, hahahaha.

Namprel:

Gago. Huwag mo naman ako pagtawanan, saka lalaki ang kalabaw ko.

Ilang Segundo muna sila tumahimik bago sumabog sa katatawanan.

Dodong:

Paano kasi natatakot sa’yo ang mga babae, nasobrahan ka kasi sa pagka-barako, para kang kapeng barako na nasobrahan sa pait, hindi ka na masarap, ang pait mo na, hahaha. Bawas-bawasan mo kaya pagiging tigasin mo, minsan turn off sa babae ang masyadong tigasin, magpakita ka naman ng kunting kahinaan, yang pagiging barako mo bawasan mo at maglagay ka ng asukal para sumarap ka.

Namprel:

Eh ano gagawin ko ganito talaga ako kung kumilos na parang naglalakad na bakal, at kung magsalita ay parang uulan dahil sa mala-kulog na boses ko. Kung magagawaan lang sana ng paraan ng agham at nang mga eksperto sa medisina para maiba ang mga kilos at pananalita ko, matagal na akong nagpagamot sa kanila noh, kahit maisangla ko pa ang sakahan ko pati mga kalabaw ko, isasama ko pa kapitbahay namin si Mang Dondie.

Nagtawanan na naman ang dalawang matalik na magkaibigan. Mahabang patlang naman ang sumunod na namagitan sa kanila, nakatingin sila pareho sa hubad na kalangitan. Pinagmamasdan ang mga kislap ng bituin na lalong nagpapaganda sa nakakaakit na kalangitan.

Dodong:

Alam mo p’re, paminsan-minsan magkunwari kang natatakot ka din, ‘yung kahit sa ipis o sa alupihan ay takot ka. Minsan kailangan mo sabayan ang trips ng mga babae para makuha mo ang sympathy nila, kasama ang panty. ‘yung maipaparamdam mo sa kanila na naiitindihan mo sila. Naiitindihan mo sila kung bakit sila takot sa ipis, gagamba, daga, alupihan at kung anu-ano pang pinandidirihan nila, ganun.

Nakangiting sinulyapan ni Namprel ang kaibigan.

Namprel:

Diba mas gusto ng mga babae ang lalakeng tagapagtanggol ang tindig at porma, yung parang super hero sa pelikula at mga nobela, na malakas, matapang, walang takot sa mga ipis, ‘yung parang mga bida sa action movies?

Dodong:

Oo, yan ang mga katangian na kadalasan hinahangaan ng babae sa isang lalake, sa pisikal na aspeto ‘yan, crush ang tawag dyan o paghanga. Pero iba ang sa pag-ibig, kung puso ang usapan o pag-ibig, ang mga katangian na hanap ng mga babae ay yung super heroes na may kakayahan makinig sa mga daing nila sa mundo, may kakayahan damayan sila sa oras ng kalungkutan, may kakayahan hawakan at hagkan sila sa dilim at bubulong sa kanila na, huwag kang matakot kasama mo ako. Mareklamo ang mga babae, kaya ang kailangan nila ay tagapakinig o makikinig sa kanila, ‘yung may kakayahan maintindihan sila, may kakayahan maramdaman ang saloobin nila, ganun. Mas epektib yan sa mga babae, weakness nila yung lalaking hindi lang may puso kundi may taenga pa, lalaking may puso at taenga, kuha mo?

Namprel:

Hindi.

Dodong:

ayy ibilad mo sa ilalim ng mainit na araw yang utak mo para maging daing at nang mapakinabangan naman, hahahaha.

Tawanan na naman ang dalawa.

Namprel:

Biro lang, pero tama ka, ang galing mo talaga. Eh paano yan torpe din ako eh, kapag may kausap akong babae lalo na kung gusto ako ‘to? naku po para akong natutunaw na sorbetes sa ilalim ng init ng araw.

Dodong:

Edi ang gawin mo kapag ganun na ang sitwasyon ay padilan mo sa kanya ang sorbetes para hindi masayang. Hahahaha, kung feeling mo natutunaw ka, sabihin mo, oh lady, please I am melting, lick me, lick me baby. Hahaha.

Laugh trip na naman ang dalawang magkaibigan.

Namprel:

Loko-loko ka. Alam mo, kung puwedi lang sana ako magwish na sana maging daan ako o tulay para ibigin ka ni Inday ay gagawin ko. Tutulongan kita sa kanya. Ako ang magiging tulay mo sa puso ni Inday. Malaki ang utang na loob ko sa’yo pare, kaya kung ano man kailangan mo para mapasagot mo si Inday, magsabi ka lang.

Biglang kumidlat na parang flash ng kamera ang kalangitan.

Dodong:

Say kamoooteeeee….piniktyuran na tayo ng langit. Uwi na daw tayo dahil gabi na, magdadrama ka na naman daw. Saka baka maubosan ng gaas ang lampara natin, madilim na oh, at madulas pa sa ilog.

Namprel:

Sige, kita nalang tayo next week. Punta ako bukas sa bayan para ibenta mga ani ko.

Dodong:

Sige, mag-iingat ka at maraming salamat ah, lagi mo ako dinadamayan, huwag kang mag-alala, pagbalik mo e-libre kita ng kamote que at lugaw kay Aling Maria, food trip tayo.

Namprel:

Wala ‘yon parekoy, walang wala ito sa pagsagip mo sa buhay ko…

Dodong:

Pagsagip ko sa kuyukot mo.

Natawa na naman ang dalawang magkaibigan.

Nagngitian sila, nagkatitigan pero dahil sa walang kislap sa mga mata nila, umuwi nalang sila.

~~~Kinabukasan nang 06:09am…~~~

Naglalakad si Dodong na iniisip parin kung paano niya mapapaibig si Inday. Sa kanyang pagmumuni-muni hindi na niya napansin na umabot na pala siya sa ilog. Nangiti siya sa bagong nasilayan ng kanyang mga mata.

“May bagong tulay na pala, kailan pa ito?” sa isip niya.

Habang masayang binabaybay ni dodong ang tulay, nagulat siya dahil natanaw niyang patawid din si Inday na mukhang galing sa palengke dahil nakaayos ito. Una ay natuwa siya, nakangiti siyang pinagmamasdan ang alindog ni Inday habang naglalakad na may bitbit na bayong at peryodiko na nakaipit sa kilikili nito.

Ilang Segundo lang ay nahimasmasan si Dodong mula sa pagpapantasya kay Inday. Kinabahan bigla, hindi niya alam ang gagawin. Patakbo siyang bumalik kaya nauga ang tulay, dahil dito’y muntikan nang malaglag si Inday, buti nalang ay napakapit ito sa taling nagsisilbing hawakan ng tulay. Napalingon si Dodong dahil sa narinig niyang sigaw ni Inday.

Mabilis uli na tumakbo pabalik si dodong kay Inday para isalba ito, kahit alam niyang malaglag man si Inday ay hindi ito mapapahamak dahil mababaw lang ang ilog.

Dodong:

Inday, ayos ka lang ba?

Inday:

Oo, nagulat lang ako dahil sa pagtakbo mo, bakit kasi?

Dodong:

Bigla kasi akong niromansa ng hiya nung makita ka.

Inday:

Ikaw talaga…bakit naman?

Dodong:

Ganun talaga, kapag ang puso ng tao ay nakita o natagpuan o naramdaman ang kaparehas nitong puso ay bumibilis ang tibok nito. Para bagang nag-uutos sa nagmemeari na ilapit dito. Kaya ayun, sa sobrang utos ng puso ko na lumapit sa puso mo, hindi ko tuloy alam ang gagawin ko. Mas nangibabaw parin ang kaba at ang hiya ko sa’yo, kaya tumakbo nalang ako.

Inday:

Pinakilig mo naman ako, parang nararamdaman kong gusto narin ng puso ko na lumapit sa puso mo dahil sa mga winika mo at ginawa mong pagtulong sa akin ngayon.

Natuwa si Dodong sa mga narinig niya, kaya inimbitahan niya si Inday na magmeryenda sila sa lugawan at kamote que-han ni aling Maria mamayang hapon.

Dahil sa pangyayaring iyon ay natuwa din si Inday kay Dodong. Madalas na silang magmeryenda sa lugawan ni Aling Maria, minsan ay sa tulay sila tumatambay at doon kinakain ang kamote que na opkurs bili nila sa tindahan ni aling Maria.

Pagkalipas ng ilang buwan ay nagkaroon na si Inday ng paghanga sa binata, hanggang sa maging pag-ibig na ito, at makalipas ng ilang buwan ulit ay naging magkatipan na sila.

~~~Makalipas ang kalahating taon ulit…~~~

Magkahawak kamay na naglalakad si Dodong at Inday sa ibabaw ng tulay habang pinapakinggan nila sabay ang mga musika ng April Boys sa bagong biling Walkman ni Dodong, tig-isa sila sa headset nito. Mula noon maging sila na ni Inday ay naging special na sa kanila ang tulay na ‘yon. Pinangalan pa ito ni dodong ng “Tulay ng pag-ibig”, dahil dito nagsimula magkalapit at magkakilalanan ang mga puso nila. Sa tulay na’yon tumulay ang pag-ibig ni Dodong patungo sa puso ni Inday.

Kasalukoyan tumutugtog sa Walkman ni Dodong: Honey My Love So Sweet By: April Boys

Bakit ba ako'y laging ganito

lagi akong 'di mo pinapansin

Para na lang akong laging

Sumusunod sa gusto mo

Lagi kitang inaalala

Kahit 'di mo ako pansin

Honey my love so sweet.

Dodong:

Alam mo kung nandito siguro si Namprel, sobrang tuwa non dahil sa nangyari sa atin. Ang ganda ng kanta, hani my lab sooooo swwwiittt.

Kahit ako'y 'di mo pinapansin

Hindi ako nagagalit sa'yo

Pagka't alam ko na ang iyong

Damdamin para sa 'kin

'Di mo lang alam ang aking

Nadarama 'pag kapiling ka

Honey my love so sweet

Inday:

Saan kaya nagpunta ang kaibigan mong si Namprel? Oo nga parang storya natin, honey my love so sweeettt.

Kahit sino ka pa basta't mahal kita

Lagi na lang akong sumusunod sa'yo

Mahal kita at 'yan ay totoo

Honey my love so sweet.

Dodong:

Hindi ko nga alam eh, walang nakakaalam. Kahit pamilya niya hindi nila alam. Lumuwas na nga sila ng Manila para hanapin, baka raw pumunta sa mga kamag anak nila roon. Ewan ko ba saan nagpunta ang gago na ‘yun, mula nung gabing iyon pagkatapos namin mag-usap hindi na nagpakita pa ulit sa akin. Oo nga, ikaw talaga naaalala ko kapag naririnig ko ‘to, alay ko ‘to para sa’yo, hani may lab so swwiitttt..hehehe

Kahit ako'y 'di mo pinapansin

Hindi ako nagagalit sa'yo

Pagka't alam ko na ang iyong

Damdamin para sa 'kin

'Di mo lang alam ang aking

Nadarama 'pag kapiling ka

Honey my love so sweet.

 

Inday:

Huwag kang malungkot honey my love so sweet, dahil kung saan man siya ngayon sigurado ako na kaligayahan mo parin ang hangad niya. Mahal na mahal kita Dodong ko.

Kahit sino ka pa basta't mahal kita

Lagi na lang akong sumusunod sa'yo

Mahal kita at 'yan ay totoo

Honey my love so sweet

Dodong:

Alam ko honey my love so sweet, salamat. Mahal na mahal din kita Inday ng buhay ko.

Lumakas ang tugtog...

Walang ibang mahal kundi ikaw lamang

Sabihin mo sa akin ako'y mahal mo rin

O giliw ko ako ay pakinggan mo

Honey my love so sweet

Honey my love so sweet

Honey my love so sweet

 

At nagkatitigan sila, nag-usap ang kanilang mga mata, nagbulungan ang kanilang mga puso, at unti-unti nang nagdikit ang mga labi nila habang patapos na ang kanta ng April Boys sa Walkman ni Dodong.

SEMI END

~~~~Flashback~~~~~

Noong gabing pauwi na ang magkaibigan…

Dodong:

Sige pare mauna kana, dito nalang ako dadaan kasi titingnan ko pa ‘yung kalabaw ko. Ingat ka sa ilog may nagpapakita daw don, hahaha

Namprel:

Gago. Nanakot ka pa, tagain ko pa magpapakita sa akin eh. hahaha.

Nang umabot na sa ilog si Namprel ay biglang may lumabas na nilalang sa harapan niya, totoo nga ‘yung winika ng kanyang kaibigan.

Natatakot na Namprel:

Sino ka??? *Gulat* aahhh!!!

UNN (Unidentified Na Nilalang):

Ako ang wish master pinoy bersyon 2.0 kaya korni at OA, huwag kang matakot, hindi ako kaaway, nandito ako para tulongan ka at tuparin ang hiling mo.

Takot parin na Namprel:

aaahhhh!!! Sino ka???

UNN:

Isa akong kai…kaibi..kaib..,narinig ko kanina ang hiling mo para sa kaibigan mo. bwehehehe

Namprel:

Hiling ko? ‘yong hiniling ko na sana maging tulay ako sa pag-iibigan nila ni Inday?

UNN:

Sakto, at good news dahil matutupad ‘yon.

Namprel:

Paano?

UNN:

Ito ang bato, lunokin mo at hilingin mo ‘yon.

Wala nang kung anu-ano pang shit si Namprel sa isip niya, ang tanging umiikot lang don ay ang kagustuhang matulungan ang kanyang matalik na kaibigan, ang kagustuhang makaganti ng utang na loob sa kanya. Kaya hindi na nagdalawang isip pa ay kinuha na ang bato, isinubo at agad-agad nilunok.

UNN:

Huwag kang sisigaw ng darna!!!

Namprel: *Nakapikit ang mga mata*

Sana maging tulay o daan ako para ibigin ni Inday si Dodong.

KIDLAT

HANGIN

ULAN

HANGIN

KIDLAT

KULOG

At ilang sandali pa ay binalot ng makapal na usok ang paligid, nagkantahan ang mga palaka, nagsayawan ang mga isda sa ilog, nagpatugtog ng musical instruments ang mga kuwago at tatapusin ko na ito dahil ang korni at OA na at pasensya na. Hanggang sa unti-unti nang nagiging tulay si Namprel, literal na tulay ng ilog.

*Tumunog ang stupid love ng SALBAKUTA*

THE END

Ito ay isang lahok sa Bagsik Ng Panitikan 2013 ng Damuhan: Blog ng Pinoy, Tambayan Ng Pinoy.

Share