THE SIGN

*Sa salas*

Si Lorena, nagkaupo sa kanilang sofa, ahhh at nakasandal pala, nakapikit ang mga mata at taimtim na nagdarasal.

Lorena: Diyos ko po, kinakabahan po ako, hindi pa ata ako handa, bigyan ninyo po ako ng sign.

*Sa Kusina*

Mga labi lang ni Lorena na parang puwet ng manok ang galaw ang nakikita ng kanyang pamilya habang pinagmamasdan siya.

Kapatid nilang lalake: Ate Christine, ano sa palagay mo dinadasal ni ate Lorena?

Christine: Ogag ka? nandito tayo pareho, paano ko malalaman, ano ‘yun konektado ang tainga ko sa bibig niya?

Kapatid nilang lalake: Hahaha...ate naman, siyempre, babae ka eh, parehong may dugong umaagos sa inyo every month, so sigurado ako mahuhulaan mo.

*Batok sa ulo sa kapatid na lalake*

Nanay nila: Tumigil nga kayo dyan, birthday ng kapatid niyo at mukhang malaki ang problema. Puntahan muna natin, mamaya na ‘yang mga nilulutong handa.

*Sa salas ulit*

Tumabi ang nanay nila kay Lorena, si Christine naman at kapatid nilang lalake ay nasa kabilang upoan. Lumipat sa kabilang puwesto ang kapatid nilang lalake, malayo sa tatlong babae, malapit sa telebsisyon.

Nanay nila: Anak, may problem ka?

*Malungkot na titig mula kay Lorena sa kanyang nanay*

Lorena: ‘nay, pupunta dito mamaya si Rodel. Formal niyang hihingiin ang kamay ko.

*Napalingon ang kapatid nilang lalake, mukhang nagulat sa narinig*

Kapatid nilang lalake: ha? Hihingiin ang kamay mo? edi mawawalan ka ng kamay, paano na ang malamig mong gabi? Hahaha

*Tinamaan ng lumilipad na tsinelas ang kapatid nilang lalake, sapol*

Christine: Sira ulo. Akala ko kung ano na sasabihin mo, may pagulat-gulat effect ka pa.

Nanay nila: Hayy naku kayong dalawa talaga kahit kelan. Lorena ano naman problema don? Limang taon na kayong magkasintahan diba? Siguro naman sapat na panahon ‘yun para makilala niyo ang isa’t isa.

Lorena: ‘nay, OFW si Rodel, sa loob ng limang taon na ‘yun, limang beses lang kami nagkita ng personal. Kadalasan sa computer lang kami.

Kapatid nilang lalake: Kaya pala daming tissues sa trash can natin….hahahaha, buwahahaha, aksaya ka sa tissues. hahaha

*Matalim na mga tingin ang sumaksak sa kanilang kapatid na lalake mula sa kanilang tatlo*

Kapatid na lalake: Ok…ok..chillax lang kayo girls. Nagbibiro lang ang nag-iisang lalake sa buhay ninyo. hehehe..okay na, nakatahi na bibig ko. Hehe

Christine: So, ano plano mo?

Lorena: Wala. Hindi ko nga alam, kaya nga nagdadasal nalang ako, nagwish at dahil birthday ko naman ngayon baka magkatotoo, sana bigyan ako ng diyos ng sign.

Kapatid nilang lalake: Naks, parang sa pelikula ah…. *(Kinakanta) I saw the sign, when I open your legs wide open, and I saw the sign, its malaki* LOOOL

Sabay-sabay mga babae: ULOOOOOOOOOOLLL

*Laugh trip ang pamilya*

Nanay nila: Anak, anong sign ang hiningi mo?

Lorena: Hehehe. Kung sa pagpunta niya rito at may dala siyang bulaklak na pinaghalong kulay puti at pula, siya na. Siya na nga ang lalakeng para sa akin, oo ang isasagot ko sa kanya. Kasalan na.

Kapatid nilang lalake: Ang dali naman ng hiningi mong sign. Siyempre magdadala yun, birthday mo din kaya ngayon

Christine: Ungas, pinaghalong puti at pula na rosas, kung magdadala man ‘yun hindi ganun ang combination.

Lorena: At never pa ako nabigyan ng mga rosas ni Rodel.

Kapatid nilang lalake: Hahahahaha, kawawang mga nilalang, parehas kayo ate Lorena ni ate Christine, never din nakatanggap ng bulaklak mula sa kasintahan. Hahaha, kukuripot ng mga bf niyo, wtf lang.

Nanay nila: Nak, ito pera lumabas ka, manood ka ng sine, tatlong libo ‘yan, tatlong movies papanoorin mo sa sine, yung sukli bili mo condoms at lubricant, at wag ka magpapagabi.

Kapatid nilang lalake: Ayos, I love you ‘nay, kahit kailan nababasa mo ako at alam mo ang kiliti ko.

*hehehehe*

~~~~~~

*Si Rodel at ang kanyang best friend*

Rodel: Pare kinakabahan ako…paano kung hindi ang isagot sa akin ni Lorena?

Best friend: Edi, tuloy ang flight mo bukas pabalik Dubai. If oo naman siya, text mo lang ako para pa-cancel ko flight mo. ako na bahala kung ilang buwan ka ma-extend ng bakasyon.

Rodel: Thanks pare, sige alis na ako.

Best friend: Good luck pare…teka p’re, bakit may dala kang bag pack?

Rodel: ah…nilagay ko ang flowers na bibigay ko sa kanya..hehehe, ito oh.

Best friend: alanjo p’re, ano ‘yan, bakit pinaghalo mo ang pula at puti?

Rodel: Kasi, ang PULA, representing my RED BLOOD, handa ako ialay sa kanya, at ang PUTI siyempre my WHITE BLOOD, hindi na kailangan ng paliwanag dyan, hahaha.

Best friend: Gago! Sige na, good luck nalang sa’yo, sana dinamihan mo ang puti.

*Naglaugh trip ang dalawa*

~~~~~~

*Nasa tapat na ng bahay nila Lorena si Rodel, kinakabahan itong pinipindot ang doorbell*

*Doorbell: Putangina may tao*

Inulit….

*Doorbell: Hoy putangina niyo may tao*

Ulit pa…

*Doorbell: Putangina mo, umalis kana mga bingi ang nasa loob ng bahay*

*Nagkagulo ang tatlo sa loob ng bahay*

Christine: Nandyan na si Rodel sa labas!!!

Nanay nila: Sige, ako na magbubukas….

Lorena: ‘nay, the sign, the sign, the sign, the sign!!!

Nanay nila: oo, wag ka sumigaw!!!

*Pinagbuksan ng nanay nila si Rodel ng pinto …walang nakitang bulaklak, walang sign…nalungkot.*

Nanay nila: Pasok ka Rodel.

*Nauna na nang pumasok sa loob ng bahay ang nanay nila…*

Nanay nila: *suminyas sa dalawang anak* Walang sign…

*Nalungkot ang tatlo….*

Naupo si Rodel sa sofa kaharap si Lorena, kinakabahan ito kaya nakalimutan ang dalang bulaklak na ibibigay sana kay Lorena.

Rodel: Aummhh....Hi!

Lorena: Hello! Del, auhmmm….hindi ko alam kung paano ko ito uumpisahan.

Rodel: Ano ibig mong sabihin…?

Lorena: Del, I am sorry…

Rodel: Ohh please….

*Naghalo ang hiya, sakit at kalungkotan sa buong katawan ni Rodel, dahil nandon ang nanay at kapatid ni Lorena*

Lorena: I don’t think I am ready, sana maitindihan mo ako.

Nalungkot si Rodel, may naramdaman tubig sa kanyang mga mata. Hindi na nagsalita pa, tumayo nalang at nagpaalam sa kanila.

*Ngarag ang boses*

Rodel: Lo…lore…hhaayy…hanggad ko ang iyong kaligayahan.

Nanay nila: Rodel…..*buntong hininga*

Mahabang patlang ang namagitang sa kanilang tatlo….

*Patlang*

*Patlang*

*Patlang*

*Patlang*

*Patlang*

Si Christine na ang bumasag sa katahimikan…

Christine: Kailangan ba talaga Lorena na hayaan mo sa sign ang desisyon mo? kailangan ba talaga ang sign ang magdesisyon para sayo?

Nanay nila: Ganun talaga ang tao, kapag hindi sigurado sa desisyon niya o kahit na anong gagawin. Maghahanap ito ng tulong para magdesisyon para sa kanya, lalapit sa isang bagay o gawain na minsan ang tao lang may likha para matapos ang paghihirap ng kalooban niya. Parang maghahanap ng dahilan, ng excuses, ng kakampi, at kung anu man yung hanap niya.

Lorena: Oo, dahil, dahil, dahil….sa totoo lang hindi pa talaga ako handa, with or without the sign.

Nagyakapan ang tatlo…Si Rodel nasa harapan ng gate nang biglang naalala ang dalang bulaklak. Binuksan nito ang bag, kinukha ang flowers at nilagay sa tapat ng kanilang gate.

Makalipas ang ilang minuto…

1 minute, 2 minutes, 3, minutes, 4 minutes….

*Doorbell: Putangina may tao*

Nagkagulatan ang tatlo…

*Doorbell: Hoy putangina niyo may tao*

Nanay nila: Si Rodel!!!

Christine: Baka nakalimutan ibigay ang sign?!

Sabay sabay na silang pumunta ng gate para buksan ang pinto bago pa tumunog ulit ang doorbell.

Binuksan nila ang pintuan ng gate…Hindi si Rodel, walang Rodel na bumalik. Ang boyfriend ni Christine ang nasa tapat ng gate, nakangisi, masaya at may dalang bulaklak, mga bulaklak na pinaghalong kulay pula at puti.

Boyfriend ni Christine: Happy birthday Lorena, bulaklak para sa’yo…

*Sabay-sabay napasigaw ang tatlong babae*

Chorus: ANG SIGN!!!

* POKER FACE ANG LAHAT*

The End

Share