Unlimited o limited?

Akala ko nun napakadali lang magsulat ng blogs, napakadali lang dumali ng mga kwento, napakadali lang maglabas ng emosyon, pero mali, mahirap pala, dahil may mga kwento at experiences na hindi parin kaya ikwento at handang ipaalaam sa madla.

 Minsan naiisip ko na sana nag-anonymous nalang ako para todo buhos na ako sa mga gusto kong sabihin at gusto kong ireklamo sa planetang ito. Eh di sana ay nagagawa kong sumulat habang pumapatak ang aking mga luha, eh di sana nagagawa kong mag-blog para mag todo bawas ng bigat ng damdamin, eh di sana ay nagagawa kong ipaalam na ang bawat halakhak ko, ngiti ko, kapilyohan ko at kalandian ko ay may kakambal na kalungkotan na matagal na panahon na rin nakapulopot sa akin.

Pero nandito na eh, kilala na ako ng ibang ka-bloggers. Kaya nagiging mapili parin ako sa mga isusulat ko, kailangan mapanindigan ko parin ang title ng blog ko na “Mga giniling na kalokohan at guni-guning ligaw sa utak”.

Isa lang ang iniisip ko kapag gusto kong magsulat ng blog, ang maiguhit ko ang ngiti sa inyong masasarap na lips, pwera nalang sa mga lalake, ewwwness yon.

Ayos na itong minsan lang sisingitan ng ma-dramang kwento o maemong blog. Ang mahalaga kahit papaano ay naibubuhos ko parin ang ilang sa silakbo ng aking damdamin at isipan dito sa blog ko. Kahit papaano ay nagkaroon ako ng takbuhan sa panahon na may kailangan akong ilabas at ipaalam sa madla kahit limitado.

Naisip ko tuloy, ikaw ka-blogs, ganito ka rin ba? limitado rin ba ang mga sinusulat mo o todo buhos ka?

Isa ka bang unlimited o limited?

Share