August 05, 2011: Lil Akoni II

Doc ang anak ko? 

Kamusta na po siya? 

Bakit hindi ko narinig na umiyak? 

Ayos lang ba kalagayan niya? 

Doc, bakit parang hindi gumagalaw kanina? 

-Sunod-sunod na tanong ko sa mid-wife nurse na nagdala sa anak ko sa loob ng Neonatal Intensive Care Unit (ata un). 

Dooocc.....!! 

Sigaw ko sa midwife, tiningnan lang niya ako tapos pumasok na agad sa room (snobbish?)

Malabo parin ang paningin ko dahil sa hindi mapigil na pagbuhos ng aking luha, dala ng pag-aalala ko sa aking asawa kanina, ngayon ay ang anak ko naman. Nasaksiyahan ko ang panganganak ng asawa ko, at buong buhay ko that time lang ako nakakita ng taong nakakaramdam ng ganun sakit. Hindi ko maipaliwanag ang nangyayari sa kanya, ang hitsura niya sa mga oras na 'yon dahil sa sobrang sakit na nararamdaman niya, pero kung ikukumpara ko talaga, higit pa sa tinu-torture, 5x. 

Dahil sa nasasaksihan kong nangyayari sa kanya, nakapagbitaw ako ng isang pangako na maaaring hindi ko matupad, nangako ako sa kanya na hindi na yon mauulit pa kahit kailan, hindi na siya kailanman makakaramdam ng ganun sakit at 'yon na ang huli, peksman.

************

Lagpas alas sais nun, nasa waiting area ako ng delivery/labor room, nasa loob na ang aking asawa, isisilang na niya si lil Akoni. Pinapakiramdam ko ang aking sarili, wala naman kakaiba maliban nalang sa paglaki pa lalo ng tiyan ko, hindi ako masyado kinakabahan, carry lang. Nakikipagkwentohan pa nga ako sa mga kaibigan ko, nakikitawa rin.

"Sino po ang watcher ni Mrs. Mc Rampat?" 

Sabi ng doctor na nakasuot ng parang toga, parang lab gown/lab coat/medical gown/what ever na sinusuot ng mga doctor. 

"Ako po, bakit po?" sagot ko, 

"Kailangan ka namin sa loob, ang asawa mo, nahihirapan...." sabi ng doctor. 

Takbo ako agad, lahat ng alam kong dasal ay sinasambit ko. Pinasuot nila ako ng lab gown/lab coat/medical gown/what ever nila at pinapasok. Malayo palang ako ay rinig ko na ang sigaw ng aking asawa, nanlamig ang buong katawan ko sabay tumulo na ang mga luha ko.

(Hindi ko kayang e-describe ang nangyayari sa isang babae kapag nanganganak. Huwag mo nang alamin, promise)

"9:06 pm..." 'yan lang ang tanging nakuha ko sa sinabi ng doctor.

"Lumabas na..." bulong ko sa aking asawa, sabay buhos na naman ng aking luha, at paulet-ulet parin ako nangangako sa kanya. Pero bakit ganun, wala akong narinig na iyak? Bakit ganun parang nagkagulo sila? Nakita kong tinakbo nila ang anak ko sa labas. 

"Puwedi kana lumabas, ayos na ang asawa mo" 

Sabi ng doctor sa akin at nakahinga ako ng maluwag, wait ang anak ko....

Nagpunas ako ng luha at lumabas...

Ibinalita ko sa mga kasama ko na ayos na siya, tinanong ko agad ang best friend ko kung ayos lang ang anak ko.

Nakita ko ang mid-wife, tinanong ko rin pero hindi na ako sinagot, pumasok nalang diretso sa NICU. Kinabahan ako, may hindi magandang nangyayari sa anak ko. 

"Buddy, ung anak ko, ayos lang ba?" Sa best friend ko nalang ako nagtanong kahit alam kong hindi rin niya alam, dahil sa mga oras na 'yun, gusto kong lang may magsabi sa akin kahit na sino na ayos lang ang anak ko. 

"Oo ayos lang, ayun hinuhugasan nila sa lababo?" sagot ng budz ko, "Ha?" natawa ako. 

"Ayun gumalaw na siya, ikaw na ikaw budz" sabi pa niya.

Mga almost an hour ata, lumabas na ung babae na tinatanong ko kanina...

"Sir, Okay na po 'yung anak niyo...nagka-(Hindi ko na matandaan ang tawag don sa nangyari sa kanya) siya." In short, natae ang baby sa loob ng tiyan ng nanay niya at nakain niya, ewwww.

Meconium stained and mild respiratory distress, yan daw ang diagnosis niya...LOL sabi ng asawa ko, ka-chat ko ngayon habang sinusulat ko ito. Kaya ang nangyari, kailangan niyang turukan ng mga gamot na anti-churva for one week. 

And in the end, naging maayos ang lahat at sana forever and ever and ever na. Ngayon araw, kasabay ng araw ng mga magigiting na guro ipinanganak ang babaeng babago sa akin, amin buhay.

sayang hindi nagana ang video namin habang nag-uusap...

Share