BIYENAN

Pambasag trip: Obvious siguro na sa taitol palang eh alam mo na kung tungkol saan 'to, kaya wag mo na taposin basahin, mag-comment kana tungkol sa biyenan para kunwari nabasa mo ng buo, LOL, oo ayos lang, naiitindihan kita dahil mahaba ito.

Nung unang panahon, naks hehe. Nun wala pa akong asawa (Oo may asawa na ako ngayon girls, boys at giboys, sorry LOL), isa sa kinatatakotan ko sa buhay ay ang magkaroon ng biyenan na tulad ng mga napapanood ko sa pelikula, mga nababasa ko na mga kwento at jokes, at mga naririnig na kwento ng mga lalakeng tungkol sa experiences nila sa kani-kaninlang biyenan, take note, hindi magagandang kwento, nakakatakot, mas nakakatakot pa sa paranormal activities o anu mang horror/suspense na movies.

Kinakabahan ako nun na baka ganun din ang maging biyenan ko, at dahil sa kaba ko ay na-visualized ko na baka maging biyenan ko ay ung parang bumubuga ng apoy, yung parang wild dragon slush monster, yung parang kartoon karakter na si Coyote na laging may masamang hangarin at laging may nakahandang patibong kay beep-beep, at parang isang bruha ng mga fairy tales, that's so nightmare, diba?

Takot ko lang talaga nun, dahil hindi ako sanay na mabungangaan ng ibang tao. Prinsepe ang turing sa akin ni mudah at fadah, wala akong ibang ginagawa sa bahay kundi magkamot at amoyin ang betlog ko at kuyukot ko habang nanonood ng mga kartoons sa telebisyon. Kahit ano gustohin ko ay binibigay nila sa akin, prinsepe eh, kapag sinabi kong "gusto ko...", masusunod un, kapag sinabi kong "hindi o ayaw ko", masusunod din un pero depende sa negosasyon. Ganun ako katindi sa bahay, isa akong napakawalang kwentang palamonin, isa akong prince, isang poor prince na inutil. Oo pobre kami, pero may karapatan parin ako mag-inarte, dahil ung mga kaya lang gawin o ibigay ng parents ko ang iniaarte ko, hehehe.

Tip: Kung gusto mong makuha mga kaartehan mo sa buhay, ung kaya mo o kayang ibigay sa'yo ng magulang mo ang ipag-inarte mo.

Ang sarap ng buhay ko nun sa bahay, kahit ano gawin ko hindi ako pinapakialaman ni Mudah at Fadah at nasanay na ako doon. Nasanay ako na hindi o walang bumabasag sa mga trips ko. Kaya, nagkaroon ako ng takot sa mga biyenan, un kasi ang mga kwento tungkol sa kanila eh, mga pakialamera, mga bungangera, at kung anu-ano pa.

Tulad ng joke na ito: 

Pare saan ka galing?

Nakipaglibing lang pare....

ah...ganun ba...eh bakit puro ka kalmot?

Lumalaban pare...

ha? sino lumalaban?

BIYENAN ko.

Nakaramdam ako ng kaba na baka kako hindi lang ako lumabas ng kwarto eh baka kung anu-ano na ang sabihin ng magiging biyenan ko sa akin, baka kako pag nag-inarte ako sa pagkain eh kung anu-ano na ang sabihin sa akin ng magiging biyenan ko, at baka kako pakialam kaming mag-asawa sa mga trips namin, natakot me talaga kuya Eddie, napakasakit. Kaya nung magdesisyon akong magpapakasal na, kasama na don ang paghahanda sa magiging biyenan ko, this is sparta and this is war, ahoo!!!!!!! sabi ko sa sarili ko, bahala na si Manny Pacquiao, lalaban ako, patay kong patay kuya Eddie.

Pero mali pala ako, natuwa ako ng bongga kuya Eddie. Hindi ko aakalain na isa palang huwaran at dakilang ina ang magiging biyenan ko, isang mapagmahal at may takot sa diyos. Nahiya me sa sarili ko, dahil sa mga masasamang bagay na naisip ko tungkol sa mga biyenan, SORRY po. Ang swerte ko pala, dahil hindi lang mabait na tao ang biyenan ko, kundi isang mabuting tao at isang mahilig at naniniwala sa mga pamahiin.

At higit sa lahat, nagbi-birthday din ang biyenan ko, birthday niya ngayon kaya binabati ko siya ng isang maligayang kaarawan mommy, sana ay dumarami pa ang mga biyenan na katulad mo para dumarami din ang mga mag-asawang magkakaroon ng "lived happily ever after....". Maraming salamat mommy, I love you.

itutulog pa.... 

Share