bulakBOL-BOLero

Para sa pa-kontes ng isang BULAKBOL na BOLERO, mag-iingat.

"Saan ka man magpunta laging may lugar na makakapagbigay sa'yo ng kapayapan ng isip. Adik!! Hindi 'yan sementeryo"

Para sa mga mambabasa ng Akonilandiya:

"5. maari mong samahan ng blog post ang iyong pyesa pero hindi ito required at walang timbang sa paghuhusga ng mga hurado." -BulakBOLBOLero

At dahil sinabi ni bolero na wala daw timbang sa panghuhusga ang idadagdag na blog sa Photo contest niya, pwes ipinagbabawal ko din na basahin 'to ng mga hurado ng pakontes, joyk!!

Kung mayroon si bolero syempre dapat mayroon din ang mga mambabasa ko, kaya dedicated din to sa kanila, hehehe. Mahal ko ang mga mambabasa ko kahit alam kong kakaunti lang sila, si mama, asawa ko at mga ilang kaibigan, joke, pati ung ibang mambabasa ng Akonilandiya na 'di ko kakilala (Paramdam naman kayo para matahimik na kayo, amen). 

Nawala ako ng halos dalawang buwan, kaya sobrang namiss ko ang pagba-blog at dahil sa may hangover part 2 pa ako sa bakasyon ko, nahihirapan ako ngayon humuli ng mga guni-guning ligaw at gumiling ng mga kalokohan sa utak ko (lagi ko nalang 'to nasasambit, wala lang pampahaba na din, tulad nitong dinagdag ko, humaba pa ng kaunti, hehehe at hahaha). 


Buti nalang nakita ko ang pakontes ng isang bolero, kaya laking tuwa me dahil may premyo pa 'to. Isang camera na pang-scandal para sa ultimate winner, isang water bottle na nailaw sa dilim para sa pangatlo, at isang tuwalya na pampunas sa........para naman sa pangalawa. Nakakakilig lang ung tuwalya!

Maraming pakontes ngayon sa blog sphere, gusto ko sana salihan lahat para masubokan ang mga natutunan kong skills sa pagsusulat sa mga ibang bloggers, kaso hiya me, ayiiiii, at ang hirap magkwento, wala me tamod sa mood, namimiss ko kasi ang pinas, ang family ko, ang kapitbahay namin na nagtatapon ng basura sa tapat ng bahay namin, pati narin ung matandang may mga pananim na kung anu-ano (sayote, kamoteng kahoy, papaya, saging, mangga, at shit) sa kanyang bakanteng lupa at syempre my Lil Akoni. 

I am crying inside now, at sana puwedi ako kumain ng panyo para mapunas ang mga luhang iyon.

Sabi na eh, magiging emo 'to. Balik tayo sa larawan para sa pakontes ni bolero, kuha ko yan gamit ang Nokia N70 phone ko nun 2009, sa isang pasyalan ng mga pilipino dito sa Riyadh, sa Al-Heir. Kamsa-Kamsa (Five-Five) ang tawag ng mga pilipino dahil sa may entrance na Five riyals. 'yan ang una kong napasyalan dito sa Riyadh, at nagustohan ko dahil panandalian napatahimik nito pag-iisip at kalooban ko. Nakita ko ang mga puno ng dates na buhay na buhay, may isang nakakaakit na ilog, matarik na bundok ng tagumpay, malawak at nakakaantok na kalangitan, at kasiyahan ng mga tao roon na nagsilbing musika sa akin pandinig.

Bilang isang OFW dito sa gitnang silangan, bihira lang ang ganyang karanasan, ang matagpuan mo ang katahimikan sa isang lugar na ikaw ay isang dayuhan.

Share