Unang kagat

1:15 am, nandito ako ngayon sa tuktok ng kingdom tower ng Saudi Arabia, pinagmamasdan ang malawak na syudad. Maganda ang tanawin dito, namiss ko ang lumipad kaya ito ngayon palipat-lipat sa mga building. Isa akong bampira na pilit na nagbabago at kinakalimutan ang mga nagawang kasalanan sa mga tao. 

Nandito na naman ako tuktok ng Faysaliah tower, nakapikit ang aking mga mata, wala akong ibang marinig at maramdaman kundi ang pagtibok ng aking puso at ang hangin na humahampas sa aking mukha.

Mahigit isang taon na pala mula noong talikuran ko ang pagiging bampira ko. Hindi ko man naibalik ang dating imahe ko bilang tao, malaya naman akong kontrolin ito. Bampira parin ang aking katawan, nananalaytay parin sa akin ang dugong bampira pero ang kaluluwa at pagkatao ko ngayon ay tao na, hindi na ako umiinom ng dugo, hindi na ako nanlilinlang at hindi na ako nambibiktima ng mga walang kalabanlaban.

Malaya na ako ngayon wala na ang konsensyang sumisira sa aking pagkatao at masaya ako dahil kaya ko nang pigilan ang tawag ng dugo. Minsan pilit na lumalabas ang mga pangil ko pero nagagawa kong pigilan ito, matagal na panahon narin ako nagtitiis sa sumpang naibigay sa akin noong kabataan ko pa.

Namumutawi sa aking isipan ngayon kung paano nag-umpisa ang sumpa sa akin, paano ako naging bampira. Ang pinsan ko ang nagbigay sa akin ng sumpa kasama ang kanyang kaibigan. Dose anyos ako noon nang ako’y kanilang kagatin, binigay nila sa akin ang sumpa ng pagiging bampira, tinuruan upang maging magaling na bampira. Sa murang edad, naging sakim ako sa tawag ng dugo. Wala ako noon kakayahan kumuha ng dugo sa mga tao dahil masyado pa akong bata, kaya ang pinsan ko ang nagbibigay sa akin ng dugo. Minsan isinasama niya ako at pinapakita sa akin kung paano sila mambiktima at sumipsip ng dugo. Minsan nagdadala ang pinsan ko ng tao sa bahay at hinahayaan akong mapanood kung paano niya lapain ang nilalang. Kitang kita ko kung paano niya sip-sipin ang dugo ng biktima niya, at kitang kita ko kung gaano siya nag-eenjoy sa kanyang ginagawa. Tinatago niya ako sa loob ng kabinet upang mapanood at pagmasdan ang ginagawa niya sa kanyang mga biktima, pagkatapos ay laging sinasabi sa akin na balang araw ay magiging mahusay akong bampira, basta tatandaan ko lang daw ang mga nakikita kong ginagawa niya.

Isang araw, nagising akong uhaw na uhaw, wala ang pinsan ko kaya natulog nalang ako ulit upang mapigilan ang pagkauhaw ko pero pagkagising ko ulit uhaw parin ako, hindi ko na mahintay ang pinsan ko, uhaw na uhaw ako.

Unang pagkakataon kong maramdaman ang ganun na pakiramdaman, nag-iinit ang buong katawan ko at parang sasabog ang aking ulo. Parang ikamamatay ko kapag hindi ako nakainom ng dugo, nagtago ako sa ilalim ng aking kama para hindi makakita ng tao, hinihintay ko ang akin pinsan dahil siya ang nagpapainom sa akin ng dugo, pero hindi siya dumating. Kailangan kong gumawa ng paraan para mawala ang aking pagkauhaw.

Sadyang kapalaran ko na talaga ang maging isang malupit na bampira, sa aking pagtitiis na huwag lumabas ng bahay upang hindi makapambiktima ng tao, biglang may kumatok sa amin pintuan. Mag-isa ako noon sa bahay wala si nanay at tatay, parehong nasa trabaho.

Patakbo kong binuksan ang aming pinto sa pag-aakalang yon na ang pinsan ko, pero nagulat ako dahil hindi siya, isang may maamong mukha na babae. Kaibigan pala siya ng nakakabatang kapatid ng aking pinsan. Wala akong kasama sa bahay kaya sinabi kong pumasok na at maupo nalang muna at hintayin ang pinsan ko dahil nasa eskwelahan pa. Umakyat ako sa aking kwarto, gusto ko siyang sunggaban at kagatin, sipsipin ang kanyang dugo, pero tiniis ko. 

Nasa kwarto ako na nanginginig dahil sa pagpipigil kong kagatin siya, pero nabigla akong nang makita kong nakatayo sa may pintuan ko, pinagmamasdan ako na tila nagpapaangkin sa akin. Tinatikuran ko siya ngunit naramdaman kong lumapit sa aking likoran, naramdaman kong parang kumukulo ang aking dugo, ang mga pangil ko ay sa unang pagkakatao unti-unting nang lumalabas, lumakas ang aking paghinga, nanginginig parin ang buong katawan ko. Ilang saglit ay naramdaman kong kinalabit niya ang aking balikat.

Nilingon ko siya at sinunggaban...masarap ang unang kagat, tama ang pinsan ko magiging magaling akong bampira at 'yun nga ang nangyari.

Share

Welcome to my world

Magkaibigang mag-ina

Share

Trabaho sa trabaho

Wala akong magawa ngayon dito sa office. Usually hahahaha English, bihira lang ang busy hahaha na naman days hahahaha nakakarami na ko dito sa trabaho, parang palay na bihira lang sa isang bilaong bigas.

At dahil wala na naman akong magawa ngayon dito, kung anu-anong malalaswa kalokohan na naman ang umiikot sa utak ko, pero dahil sa mahina utak ko, ito wala akong maisip. So haha apat na, tatlo lang ang nangyayari sa akin dito, inaantok ako, inaantok ako at inaantok ako, yan ang mga nangyayari sa akin kapag wala akong magawa dito sa trabaho ko habang parang pwet ng manok ang nguso ko at nakatutok ang aking mga mata sa harap ng computer hahaha ko.

Mahirap ang walang trabaho sa trabaho. May trabaho ako tapos walang trabaho, parang ang gulo noh? Pero alam ko naman na gets hahahaha English mo kung ano ang ibig kong sabihin, sige na nga sabihin ko na kung ano ang ibig kong sabihin. Ang gusto kong ipagiling sa utak mo ay mahirap kapag nasa trabaho ka tapos wala kang magawang trabaho, ayos na? sige isa pa, ito sa palagay ko ay madali lang, nandito ako ngayon sa aking trabaho pero wala akong trabaho, teka parang mas lalong lumabo. Last chance hahaha gumagaling na ako, wala akong trabaho ngayon dito sa trabaho ko, ah ewan.

Kadalasan ginagawa ko sa kapag ganitong crisis haha yeh bebe English ulit  sa buhay ko ay naglalaro ako ng aking sarili mga games, gaya ng ZUMA, PLANTS VS ZOMBIES, at iba pa. Ang SUDOKU din, ito nakakalibang at nakakainis. Noong una hindi ko alam ito kung paano e-solve hahaha kaya nag-research hahahaha ako sa internet lol at nalaman ko naman, madali lang pala kailangan lang ilagay ang mga numbero na walang mauulit horizontally hahahaha at vertically hahaha. Pero ang pag-aakalang madali lang ay isa palang panaginip ko, mahirap din pala kakailangan mo ang isang mahabang pasensya sa sarili kung hindi, mapupunit mo ang papel at kakainin mo nalang sa inis, nate-tense haha ako sa Sudoku dahil minsan inu-orasan ko kung gaano ko kabilis matapos ang isang Sudoku puzzle hahaha. Kapag easy level 5 to 7 minutes hahaha lang, kapag sa moderate level 10 to 12 minutes hahaha, at para sa mga baliw level 20 minutes hahaha minsan isang araw.

Time check 10:30 am hahaha, kunting tiis nalang, malapit na ang lunch break hahaha, kunting isip pa ng paraan para mapanatili kong alerto ang mga cells haha ko para hindi makatulog. Oh em ge hahaha, wala na akong maisip para pigilan ‘to, inaantok na naman ako. kailangan kong mag-log out hahaha para makapag-internet hahaha, oo magla-log off hahaha pa ako dahil walang internet connection hahaha itong account hahaha ko. Pero dahil Pilipino ako, may paraan tayo dyan, ginagamit ko ang account hahaha ng mga kasamahan ko na may internet connection hahaha. Kaya, log off haha muna ako dahil ibang account hahaha ang gagamitin ko. babuussshhh eklavussshhh!

Share

Tsismis

Sana dalawa ang puso ko ‘di nasa nahihirapan pa kung sino sa inyo…sana dalawa…tae! Naririnig ko ang kanta na yan kaninang umaga habang hinihimas-himas ko ang dibdib ko ng lotion. Paker na kanta na ‘yan, maganda ang kanta, gusto ko ang tune madaling kantahin sa video k. Pero nalilito ako sa lyric, sana daw ay dalawa ang puso para hindi nahihirapan kung sino sa kanila. Madapa ka, e ano ngayon kung maging dalawa ang puso mo? kaya mo na ba silang pagsabayin? Kahit maging tatlo pa yang puso mo o maging puso ka mismo, wala ka parin magagawa. Kung ako sayo hilingin mo maging dalawang toottoott mo o maging dalawa ka, may posibilidad pa ‘yun na mapagsabay mo sila threesome.

Naalala ko tuloy ang kaibigan kong tawagin nalang natin sa pangalan Marvin (tunay na pangalan), kagabi mangiyak-iyak ang malaking mama. Nalilito siya kung alin ang papanigan niya, ang kanyang puso o puson ang kanyang utak. Kung may taong makakaintindi sa kanya, isa na ako don, pangalawa na don si Jeff, pangatlo na don sa Nad, humabol na don si pasme at soon na don si Renel. Ayaw kong ilaborit ng husto dito ang crisis na pinagdadaan ng "best friend" kong si marvin (tunay na pangalan) dahil ayaw kong sumbagin niya ako ng kanyang limpong braso at baka hindi niya ako ulit ilebre ng Mousy.

Base sa mga na-experienced ko sa pag-ibig, napaka-weird sa pinaka-weird na feelings ito. Aba’y Potang ama, ang dami nang nagkandaluko-luko dahil sa potang amang pag-ibig na ‘yan, anak ng  bitchu-bitchu talaga. Isa ito sa napakamahirap ipaliwanag kaya wala akong paliwanag, hehehe. Lahat tayo hinahangad na maging masaya kaya pinag-uunahan natin ang pag-ibig na ito, pero ano nangyayari sa kaibigan ko ngayon na si marvin (tunay na pangalan)? Ayun, sumasakit ang kanyang kaluluwa dahil nilalamon siya ng kanyang konsensya,peace.

Ganun talaga ang buhay, sabi ko nga nakaprogram na sa atin ang lahat ng mangyayari, naka-destined na sa buhay natin ang masaktan, makasakit, mangaliwa at mampotah manluko. Kaya ang masasabi ko sa kaibigan kong si Marvin (tunay na pangalan), kung saan ka masaya suportahan kita hayop ka.

Share

Destiny

Ito ang nagpapagulo ng buhok ko sa kilikili ngayon araw ng sabado. May mga nabasa kasi ako sa facebook kahapon tungkol sa destiny, “Tayo ang gumagawa ng ating destiny”, “I choose my destiny”, “I churva tsenes”, etc. etc. bwisitera. Syempre hindi na naman fully sumasang-ayon ang utak ko, nahihirapan niyang gilingin ang ideyang tayo ang gumagawa ng atin destiny. Sabi nga ni Bruce Lee “I created my own destiny”, e bakit hindi niya napigilang mamatay ng maaga? edi sana inabot ko siya at dalawa na sila ni pacman ang iniidolo ko ngayon. Bakit hindi ko nagawang maging tatay si Bill Gates o maging ako si Mark Zuckerberg? Bakit hindi ko nagawang maging cum laude o kahit with honor lang noong nag-aaral pa ako? Bakit hindi ako sinagot ng nilalagawan ko noon? Bakit…bakit…bakit…tadtarin kita ng bakit e.

Oh ibaba mo na ang kilay mo bruha. Siguro sasabihin mong wala akong ginawa kaya ito ako ngayon, isang simpleng nilalang na nagmamagaling mag-blog at pakalat-kalat lang sa planetang ito. O siguro sasabihin mong “Hindi ka kasi nag-aral ng mabuti kaya hindi ka man lang umabot ng with honor” at “Hindi ka kasi nagpursige manligaw sa kanya kaya hindi ka sinagot” o “at ito ang pinili o ginawa kong destiny ko”, okay fine.

Okay ako naman. WTF! Eh un ang destiny ko e, ang hindi ko maisip na mag-aral ng mabuti, ang hindi ako magpursige manligaw, halluuueerrrr! Kung hindi un ang naka-destined sa akin, siguro nagawa ko na ‘yun. Ang destiny natin ay nakaprograma na sa atin utak. Kahit anong gawin natin dito sa planetang ito ay naka-destined na sa atin, naka-destined sa atin na maisip at magawa natin ang isang bagay o kahit ano pa man. Halimbawa, kakain ka ng tae ngayon, syempre sasabihin mo ikaw ang gumawa ng destiny mo dahil ikaw ang mismong gumawa ng action para kainin ang tae na yun. Ang sagot ko naman e, naka-destined na sayo na maiisip mong kumain ng tae. Kaya kahit ano pa man ang gawin natin sa planetang ito, lahat ay naka-destined na sa atin. Tapos na ang lahat ng mangyayari sa atin dito sa mundo, lahat ng gagawin mo naka-destined sayo, mapamabuti man o masama. 

Ooohhh,tataas na naman ang kilay mo bruha. Oo sasabihin ko ulit, lahat ng gagawin natin sa mundong ito, sinadya man o hindi ay lahat nasa destiny na natin.

Hindi para sa’yo, para sa akin: Nandito tayo sa mundong ito dahil nasa destiny na natin ‘yun. Kaya tayo nandito ay para humingi ng kapatawaran sa atin diyos, hindi para gumawa ka ng destiny mo. Nasa destiny na natin na makagawa ng masama sadya man o hindi, kaya hihingi tayo ng kapatawaran. Nasa destiny na natin ang makagawa ng mabuti, kaya bibiyayaan tayo ng diyos. Lahat nasa destiny natin, wala na tayong magagawa don, naka-program lahat sa atin utak, sa atin puso, at sa atin katawan. Kapag naiisip mo ang isang bagay na gagawin mo? Naka-destined na sayo na maiisip mo ‘yun. Kapag ginawa mo, naka-destined sayo na gagawin mo, kapag hindi mo ginawa naka-destined sayo na hindi mo gagawin, ah basta…naka-program na sa atin isipan ang atin destiny, kahit itanong mo pa kay aling destiny.

Share

FRIENDSHIP

FRIENDSHIP

Sa atin paglalakbay bilang mag FRIENDSHIP,

nawala ang SHIP na atin sinasakyan.

Nagkaganoon pa man ay FRIEND parin tayo

huwag sana pati FRI ay mawala

kundi END na tayo sa atin paglalakbay.

Pero okay lang basta happy ending,

Para sa susunod natin pagkikita,

mabuo ulit ang ating FRIENDSHIP.

Share

Mga tsuk-tsak-tsenes ko sa buhay

Naranasaan mo na bang yung feelings na parang nagsasawa ka na sa iyong sarili (walang malaswang meaning)? Minsan may oras na parang ayaw mo na sa sarili mo nakita mo sarili mo sa salamin, mangangarap ka na sana ibang tao ka nalang? Kung hindi pa, okay fine plastic, ako kasi minsan OO at sasabihin ko ulit sa’yo OO, ayaw kong dumurang nakatingala dahil sa mukha ko lang babagsak ang laway kong may kasamang plema, gets mo? Ganun talaga ang tao, hindi makontento sa kung anong mayroon siya, laging naghahangad ng “more”. Pero kaya tayo nilagyan ng common sense para isaksak natin sa utak natin na ang lahat ay may hangganan at lahat ng sobra ay nagiging hindi mabuti para sa atin. Oo, sang-ayon ako sa iniisip mo ngayon, kahit ako naghahangad din ng so-bra sobra. Kaya tao ako and I wanna be a billionaire so fucking bad.

May mga taong ang yaman-yaman tapos may mga taong ang hirap-hirap, may mga taong ang ganda-ganda tapos may mga taong ang panget-panget, may mga taong ang talino-talino tapos may mga taong ang tanga-tanga, may mga taong ang tapang-tapang tapos may mga taong ang duwag-duwag…STOP! Balanse lang ang buhay, kung may mabuti may masama, kung may babae may lalake, kung may ikaw may ako, gets mo? Kaya utang na loob tumigil ka na sa kakareklamo mo dyan, hindi ka nag-iisa, Madapa ka!

puson Puso o utak? Ito ang may pinakamahalagang parte sa buhay natin mga tao. Mahirap balansehin ang gusto ng dalawang organs na ‘yan, pero sa huli ikaw parin ang masusunod dahil ikaw ang nag mamay-ari nito. Puso, pag ito ang pinairal mo kadalasan aani ka ng  batikos sa mga taong nakapaligid sa’yo, minsan tatawagin kang tanga, pero ang maganda dito malinis ang konsensya mo. Utak, minsan kapag ito naman ang pinairal mo malaswa ka ay nagiging makapal ang mukha mo, kahit sabihin na natin nag-iisip ka lang. Pero pwedi mong gamitin para maprotektahan mo ang mga mahal mo sa buhay.

Hindi para sa’yo, para sa akin: Kung walang choices talaga kung saan ako papanig dyan, siguro nalalapit ako sa utak. Minsan makasarili ang puso, sariling kaligayahan lang ang hinahangad “Ang importante masaya ka” sundin mo ang putchang putcho mo. Ano ‘yun, masagasaan na kung sino? Masaktan mo na kung sino? Masarap ang tusino? Ang utak, para ma-protektahan mo ang mga mahal mo sa buhay. Ginagamit para protekhanan mo pati ang putcho mo. ‘yun nga lang hindi ka magiging masaya, pero alin ang importante sa’yo, maging masaya ka o maging masaya ang mahal mo? Piliin mo ang putcho kung gusto mong sumaya, piliin mo ang iyong utak kong gusto mong sumaya ang mga mahal mo sa buhay, ang utak naman e kayang pakiusapan ang puso. Sa huli lahat magiging masaya rin nasa pagtanggap lang yan, ang puso mas madaling tumanggap kaysa kay utak, ‘yon ay kung may dalisay at malinis kang puso.

Iba’t iba ang trip ng bawat tao, kaya nga hindi tayo magkakapareho ng mukha e kasi hindi rin parepareho ang gusto natin, yong iba nakikigaya nalang o nagkataon lang.

Oo alam ko paborito mo rin ang bacon at tusino, so sasabihin mong pareho tayo? Tama ka may pagkakapareho tayo ng mga gusto pero hindi lahat. Halimbawa tulad ng sa parte ng katawan, ikaw may magandang katawan at ako’y may mamantikang katawan pero lahat parin katawan, sa design lang nagkaiba. Sa mukha, may mukha kang yummy at may mukha naman akong ‘Graawwwrrrkksss’ tissues pls. Buti nalang nandyan ang mga nanay na laging magsasabing “ANG GANDA/POGI NG ANAK KO” haay salamat nanay, the best ka talaga at buti nalang magkakaiba rin tayo sa pagtingin, kaya “Beuaty is in the eye of beholder lalo na sa mga beerholder”.

Haayy brrrrr…ang lamig parin ngayon sa labas, buti nalang hindi ako inaantok. Nakarami ako ng tulog kagabi lagpas alas dyes y medya na ako nakatulog (pinakamaaga kong tulog). Maganda ang gising ko tuwing taglamig dito sa bansang Middle east, feel na feel kong parang nasa pinas lang ako. Lalo na kapag umuulan, wow dream come true. Bihira lang ang ulan dito, tatlo o apat na beses lang sa isang taon kung umulan. Swerte ka na kung nakalima ka, got to believe in magic na kung nakaamin ka na, at kung nakapito kana, adik kana baka nasa pilipinas ka lang.

Oh sige na…dyan lang muna, hanggang sa susunod na churvahan ah. Thanks!

Share

Tatlong klima ng Saudi Arabia

1. Taglamig. Ito ang paborito kong klima ng Saudi, lalo na siguro ang may mga asawa at kasama nila rito. Dahil may nagtitimpla sa kanila ng kape palagi at syempre dahil din sa iniisip mo ngayon na malaswa. Kapag ganitong taglamig namimiss ko ang pilipinas, pero minsan ang freezer namin ang naalala ko dahil sa sobrang lamig. Nag-nenegative din dito, sa sobrang lamig ay parang mapupunit na ang feslak ko at masakit sa ulo pati sa taenga. Pinakaayaw ko ay laging naninigas ang kulangot ko sa ilong, ang hirap dukotin, nagdudugo minsan at humahapdi ang kaloob-looban ng ilong ko.

Masarap din maligo tuwing ganitong taglamig dahil may heater ang shower namin, feeling social.  Pero malas ka kapag dito ka napunta sa amin dahil isa lang ang may heater sa dalawa namin banyo, unahan lang. Ito rin ang paboritong klima ng mga taong tulad ko na mamantika ang katawan dahil sarap na sarap kami sa pagtulog tuwing gabi.

Mahirap din minsan mapigil ang lamig, pero dahil Pilipino tayo laging may paraan at diskarte.

1. a. Diskarte uno. Laging manood ng mga for adults’ only movies para laging mainit ang katawan.

1. b. Diskarte dos. Laging hawakan ang betlog, pero wag kamutin. Kung babae ka  hindi angkop yan sa’yo, magkape ka nalang palagi or hug mo si stuff toy mo.

1. c. Diskarte tres. Pagsabayin ang diskarte uno at diskarte dos.

2. Imperno. Ganito kilala ang Saudi Arabia, mainit na bansa. Grabe ang init dito, umaabot ng 60 degrees churva. Minsan naranasan ko nang dumugo ang ilong ko dito dahil sa sobrang init. Ngayon alam ko na kung bakit nakakalbo ang mga tao dito. Pero sa experienced ko dito sa Saudi, hindi ko masyado naramdaman ang matinding init ng klima, siguro dahil sa office ako nagtatrabaho. Kahit saan ako pumunta laging may air cone. Sa bahay may aircone ka, pupunta ka sa mall may aircone din, sasakay ka ng taxi may aircone din. Maaga ang pasok namin sa work, 6:45 am ay umaalis na kami ng bahay, kaya hindi namin ramdam ang init. Pero sa hapon bandang 4:00 pm uwian na, mainit na kung sasakyan mo ay ang bus namin dahil walang air cone ang putcha. Imagine, alas kwatro na ng hapon pero mainit parin? paano pa kaya kung sa bandang alas 9 hanggang alas 3? What the ef, ewan ko lang kung may nabubuhay pang mikrobyo sa labas. Ayaw ko ito, dahil palaging nagkakamatsa ang kilikili ng damit ko, mahirap alisin, magastos sa sabon.

Ang hindi rin maganda dito kapag tag-init ay kapag maliligo ka, what the ef makakalbo ka sa sobrang init. Pero dahil Pilipino tayo, may diskarte dyan para hindi maging panot agad.

2. a. Diskarte uno.  Kumuha ng empty bottle ng soft drinks (mas maganda kung pepsi, wala lang paborito ko lang yan na softdrink) at lagyan ng tubig, pagkatapos ay ilagay sa freezer. Kapag maliligo ka na, kunin mo ang bote ng sopdriks na may ice sa loob at ibabad sa isang timbang tubig, hintayin itong malusaw o matunaw. Sapat na ‘yun para lumamig ang isang timba (habang hinihintay mo munang matunay ang yelo sa timba, gawin mo ang kadalasan ginagawa ng mga lalake sa banyo, ang magyosi, wag malaswa ang pag-iisip).

2. b. Diskarte dos. (babala: Kung tamad ka tulad ko, ito ay hindi para sa’yo) sa gabi palang ay maglagay kana ng tubig mo sa timba, takpan ito ng plastic para hindi matuloan ng sperms cell ng dalawang butiking nagseseks (withdrawal sila), kinaumagahan ay malamig na ‘yun. Bubuhatin mo lang ang timba sa banyo, na-exercised ka pa.

2. c. Diskarte tres. Huwag maligo.

3. Taglibog. (magandang basahin ito habang nakikinig ka ng kanta na “TUKSO LAYUAN MO AKO”) Ito ang paboritong kong klima Sa lahat ng klima ng Saudi, ito ang pinakamadalas na nangyayari at iniiwasan ko. Wala sa oras at panahon laging nandyan lalo na sa mga mahihina ang loob at mahirap makapagpigil. Delekado ito, kapag hindi mo naagapan pwedi niyang masira ang pamilya mo, ang tahanan mo at ang puso mo. Kaya ingat-ingat kayo. Hindi ako kasali At syempre dahil sa Pilipino tayo, wala tayong diskarte dyan para maiwasan. hahaha

Share

FACTS ME

Ano palaway mo? Toto ang bantot, walang binigay na palayaw sa akin!

Paboritong hayop? Paboritong hayop ko’y Ampatuan corn beef and beef loaf.

Naninigarilyo ka? Hindi Oo, pagkatapos ko lang kumain.

Paboritong bayani? Ang mga OFW at si batman

Hilig mong gawin? Magbasa ng mga love stories, nakakatuwa, at lahat ng tungkol kay PACMAN.

Sa movies? Mahilig ako manood ng mga porn Korean at Chinese movies kahit parang nagbabasa lang ako dahil sa subtitles. Mababaw lang ang luha ko kaya iniiwasan kong manood ng drama movies na may kasama.

Paboritong colors? Krayola

Kakaibang talents? Madami, kaya kong dilaan ang dibdib ko, kaya kong pasayawin ang dalawang kilay ko habang bubuka-buka ang dalawang butas ng ilong ko at kaya kong malunod dahil hindi ako marunong lumangoy.

Ano ang paboritong mong kinakain? Mahilig ako kumain ng karne hilaw, hindi ako vegetarians, sharonians ako.

Weird na ginagawa mo noong bata ka? Kinakain ko ang toothpaste.

Weird na ginagagwa mo ngayon malaki matanda kana? Kinakausap ko ang aking sarili sa loob ng banyo, pinapagalitaan ko kapag may hindi magandang nagawa. Sinasampal ko minsan, masakit.

Ano ang gusto mong masubokan? Bungee jumping, sky diving at si Marian Rivera

Paboritong Ice cream flavor(s)? Mango at ube at vanilla at pistachio at caramel at chocolate.

Motto mo sa buhay? Ajinamotto, hellomotto at Iwa motto

Gusto mo sa ugali mo? Tamad.

Ayaw mo (tao)? Hindi marunong tumanggap ng opinion iba dahil ang opinion lang niya ang tama. Hindi marunong makinig, mayabang at maarte, duh!

Gusto mo (tao)? Funny, mabait, open minded, mababaw lang ang kaligayahan, sweet and delicious.

What is love? I love anime and cartoons.

Ano pangarap mo sa buhay? Matupad ang mga pangarap ko.

New Year’s resolution mo? Magkaroon ng isang New Year’s resolution.

Loading………

Share

Me bersus Antok

Tahimik ngayon dito sa office, tanging tunog lang ng fluorescent ang aking naririnig. Nararamdaman kong sinasakop ng antok ang aking katawan. Parang may sariling buhay ang dalawang talokap ng aking mga mata, hindi ko namamalayan bigla nalang nagsasara, nakakaidlip ako ng mga ilang minuto. Pilit kong nilalabanan ngayon..

Round 1. Naramdaman ko ang unang atake ng antok, pero dahil mabilis ako mag-isip kumuha ako ng isang basong tubig. Nilubog ko ang dalawang daliri ko at pinahig sa aking mga mata. *Baaanggg!!!* tinamaan ko si antok, nararamdaman kong nanghihina na siya, lumalakas na naman ako. Effective ang ginawa ko, kaya panay pahid ko ng tubig sa aking mga mata ko. Malapit na matapos ang round one, mukhang na-immune si antok sa malamig na tubig. Pero lamang ako ng points, hindi ako napantumba ng antok.

Round 2. Dahil immune na ang antok sa lamig ng tubig. Nagsimula na naman atakihin ako, nanghihina na talaga ako. Para na akong intsik sa sobrang liit ng mga mata ko, ang bigat ng eye bags ko, matindi ang mga patama sa akin ngayon ng antok, naaalog niya ang aking ulo, muntikan na niya akong mapatumba.

Round 3. Parang hindi ako makarekober sa nangyari sa round 2, sobrang inaantok na talaga ako. Hindi ako makapag-isip ng maayos kung anung diskarteng gagawin ko upang matapatan ang kakayahan ng antok. Zzzzzngorkzzz…knocked down ako, pero mabilis ako nakabangon. Ilang sigundo ata ako nakaidlip.

Round 4. Kailangan may gawin ako kung hindi mapapatumba ako ng antok. Pumunta ako ng tearoom namin, nagtimpla ng green tea. Sobrang mainit naman kaya hinintay ko nalang lumamig. Hindi ko na namalayan napatumba na naman ako ng antok, nakaidlip ako pero ngayon minuto na, medyo humaba ang bilang ng knocked down ko.

Round 5. Ininom ko na ang green tea ko, malamig na kaya walang naitulong sa akin sa laban naming ng antok. Magbabasa nalang ako ng libro, deym! hindi effective. Lalo kong nararamdaman ang kanyang lakas, lalong lumalakas ang antok. Tinigil ko na ang pagbabasa ko, hindi ko kayang mapatumba ang antok.

Round 6. If you can’t beat them join them. Tulog na ako.

Antok WON by way of TKO!

Share

Daydreaming

Siguro, isa ako o numero uno ako sa mga taong sobrang mahilig at madalas mangarap ng gising. Iyan ang paborito kong ginawa kapag wala akong magawa. Hindi kasi nakakatamad lalong hindi nakakapagod, pinakamaganda pa dyan ay masaya, at higit sa lahat, libre. Kahit minsan ay hirap ako mag-isip ng mga ideas na isusulat ko ay nagagawa ko parin naman gawin ito (ang mangarap ng gising), kahit papaano.  Kailangan lang ay maging malawak ang imahinasyon ko. Minsan kung wala ka nito , boring ang buhay mo. Dito mo kasi tinutupad ang mga hindi mo natupad, ang mga imposible sa'yo, ang mga gusto mong tuparin, ang mga hindi mo magawa, ang mga gagawin mo pa lang, at kung anu-ano pa. Masaya talagang pangangarap ng gising kahit kadalasan ay puro kalokohan lamang.

Grabe sobrang nag-eenjoy ako, lalo na pag nasa biyahe ako tapos may music background pa, hannnnneeeeeppppp, soooo high pare. At take nota, hindi ako makatulog hanggat hindi ako mag-daydreaming trips.

Simpleng tao lang ako, simple lang ang life ko, napaka-ordinary. Hindi ako mahilig tumambay sa labas. Mas gusto kong sa bahay lang ako kahit tinatawag na ako ng tatay ko na lalake sa bahay, kaya siguro yumaman ang utak ko sa pangangarap ng gising. Sa ganun paraan lang ay nai-enjoy ko na ang aking sarili minsan ay sa tulong ng aking mga kamay, “Nasa kamay mo ang iyong kaligayahan.”

Ito ang top 5 daydreams ko.

5. Superhero, ito ang paborito kong ini-imagine lalo na noong bata pa ako, parangap kong magkaroon ng super powers, ‘yung lulundag-lundag ako sa mga gusali habang pinapalakpakan ako ng mga tao. May kakayahan akong ikotin ang mundo, may lakas akong kayang magpalipat ng isang bundok. Pero hindi ko gagayahin ang outfate nila.

4. Singer, oo nangangarap din akong maging isang sikat na singer. Kahit hindi ako marunong kumanta ay mahilig naman ako makinig ng mga kanta, kaya habang pinapakinggan ko ang kanta ay iniisip ko ako ‘yung kumakanta at ang mga lalakeng nanonood sa akin ay nakanganga dahil hindi sila makapaniwalang ang ganda ng boses ko, ang mga bading na umaagos ang kanilang mga laway dahil sa paghanga nila sa akin at ang mga babaeng nagsisilaglagan ang mga panties dahil naiinlove sila sa akin.

3. Nerd, oo pati yan hindi ko pinapalagpas. Pinapangarap ko rin na maging genius/nerd/geek. Hindi kasi ako matalino kaya siguro isinasama ko ‘to sa mga daydreams trip ko. Dahil sa sobrang katalinohan ko, pag-aagawan ako ng mga Universities sa buong pilipinas, lahat ng mga ideas ko ay magiging mahalaga sa bawat buhay ng mga Pilipino.

2. Boksengiro, ito noon bata pa ako ang kadalasan ko rin pinapangarap at hanggang ngayon. Gusto kong maging astig sa suntokan, napakaduwag ko kasing tao, kaya bumabawi ako sa daydreams ko. Naku, kapag nakaalitan kita? Patay ka sa akin, sa aking isip. Kung anu-ano ang gagawin ko sa’yo, magmamakaawa ka sa akin, bugbog sarado ka sa isip ko.

1. Mayaman, ito ang pinakagusto kong iniisip, sa lahat ng oras ng pangangarap ko ng gising, ito ang hindi nawawala. Isang akong mayaman na tao. Iniisip ko na isang araw habang nasa labas ako ng bahay namin, may mahuhulog na bag sa aking harapan, bubuksan ko at makikita ko ang limpak-limpak na salapi and take note ah, dolyar pa, 5 milyon dolyar. itatago ko tapos kukuha ako ng dalawang bundles, pupunta ako sa banko para e-deposit, tapos dederetso ako sa bilihan ng sasakyan at bibili ako. Susundoin ko lahat nga mga kaibigan ko at lahat sila magugulat dahil may sarili akong sasakyan. Kakain sa lahat ng mamahalin na restaurants at iikot sa buong mundo.

Yan ang mga nagpapatulog sa akin ng mahimbing, nagpapagaan ng buhay ko, ang nagpapasarap sa bawat biyahe ko, at ang kumukompleto sa araw ko.

Deym ang astig ko siguro kapag dalawa dyan ay nagkatotoo. Kahit alin dyan, kaso dreams ko lang ang mga yan. Alam kong imposible ang mga yan, pero kahit ganun pa man ini-enjoy ko parin, minsan kasi may mga pangarap na hindi na matutupad at kailangan itong manatiling pangarap upang patuloy parin ang pangangarap natin ng gising.

Share

Panatang pag-ibig



Panatang pag-ibig

Iniibig ko ang aking asawa

Siya ang aking tunay na pag-ibig

Siya ang ilaw ng aking buhay

Ako’y kanyang minahal at ipinagmalaki

Upang maging mapagmahal, maligaya at asawa

Bilang ganti ay magiging tapat ako sa kanyang pag-ibig

Susundin ko ang mga mabubuting payo sa akin

Tutuparin ko ang tungkulin ng isang asawa, kaibigan at kasintahan

Paglilingkuran ko ang aking asawa na walang pag-iimbot

At nang buong katapatan

Sisikapin kong maging isang tunay na mapagmahal na asawa

Sa isip, sa puso, sa salita at sa gawa.

Share

Ganito nalang ba palagi?

Ganito nalang ba palagi? Ganito nalang ba palagi? Ganito nalang ba palagi?

Katanongan umiikot ngayon sa akin isipan, nag-umpisa ‘yan kaninang breakfast namin ng mga kasamahan at kaibigan ko.

Kaninang umaga pagkagising ko, parang hindi maganda ang mood ko. ‘yung gusto mo e nakahiga ka lang, alam mo un? Parang nakadilat lang ang mga mata mo pero blanko ang isip mo. Nakakatawa minsan kasi pag may nakakita sayo na ganun ang mode mo ay magtatanong ng “Hoy, nakatulala ka dyan, Ano ba ang iniisip mo?” e kaya ka nga nakatulala dahil blanko ang isip mo tapos itatanong sa’yo kung anu ang iniisip mo? Halluuueerrrr. Minsan nangyayari sa akin yun ung nakatingin lang sa kawalan ng mga ilang seconds pero wala akong iniisip, siguro nagha-hang lang minsan ang utak ko.

Habang salo-salo kaming kumakain kanina ay nag-uusap-usap kami, typical na nangyayari sa hapagkainan. Pero kung iisip ko ngayon kung anu ang mga napag-usap namin ay wala akong maalala maliban sa isa. “Ganito nalang ba palagi?” Biglang sambit ng kalbo namin kasama, pagkadinig ko don ay parang hinigop ng katawan ko ang katanongan na ‘yun, hindi ko alam kung bakit. Tinanong ko siya kong anu ang ibig niyang sabihin? Anak ng bakang baog, wala daw sabi niya sa akin habang naghuhugas ng plato at tinutulongan ko siya.

Pumasok ako sa aking kwarto, nanood ako pero nandon parin ang tanong sa aking isipan. Hindi ako mapakali, kaya kinuha ko ang tuwalya ko para maligo. Putchang palaka, pati sa shower ay naiisip ko parin ‘yun.

Gusto kong sagotin ang tanong na ‘yun sa aking sarili, kaya humarap ako sa aking computer, nagsimulang mag-type baka makahanap ng sagot. Tinanong ko ang aking sarili, ganito nalang ba palagi? Pero madaming pumapasok na sagot sa isip ko, hindi ako makapili ng tamang isasagot ko. Siguro ang pinakamalapit na sagot ko don ay dahil sa situation namin mga OFW.

Ganito nalang ba palagi? Laging pakiramdam mo ay nag-iisa ka, lagi nalang may pressure sa sarili mo dahil sa mga mahal mo sa buhay sa pilipinas. Puro nalang pag-aalala sa kanila ang iniisip mo. Alam ko, inaalala din nila kami at iniisip pero hindi nila nararamdaman ang pressure cooker na nararamdaman namin dito. Ang dami namin tinitiis para lang sa kanila. Hindi sa nanunumbat ako, pero minsan gusto din namin makaramdam ng kaginhawaan kahit sa kalooban lang namin.

Malungkot ang buhay namin dito, once a month lang ata kami napapangiti ng totoo dito, ‘yun ay tuwing sasahod na. Pagkahawak sa sahod namin ay ang mga mahal na namin sa buhay ang unang maiisip namin. Hahatiin ang sahod ng ilang beses na hati dahil kailangan din namin magbayad ng utang. Oo, mayaman kaming mga OFW, mayaman sa utang dito. Minsan nakakalungkot lang isipin na hindi mo lang mapagbigyan ang kamag anak mo o kaibigan ay tatawagin ka na nilang ng “nagbago ka na” at sasama na ang loob nila sayo. Hindi nila naiisip na kumakain din kami dito at hindi libre ‘yun.

Mahirap ang situation namin dito, dahil malayo kami sa mga mahal namin sa buhay. Hindi kami komportable dito, nakikitira lang kami dito, wala kaming karapatan dito, alila kami dito. Nakalimutan na nga namin kung paano mag-saya e, ‘yung katulad noong mga panahon na nasa pinas pa kami? hay, pero kailangan parin namin manatili dito, kailangan parin namin magtiis dito para sa mga mahal namin, para sa future na magiging anak ko at ng pamilya ko. Hindi ko alam kung hangang kailan ang kailan?

Gustohin ko man umuwi ng pilipinas, pero ano? Ano gagawin namin dun? Gugutomin ko nalang ang pamilya ko? hahayaan ko nalang silang maranasan nila ang naranasan ko nun? Gagawin kong part 2 sila ng naging buhay ko nun? Ano?!! Ha?? Bakit?!! Bakit ba ang drama ko ngayon?! Hahaha..paker, madapa ka!!!

Ganito nalang ba palagi?

Share

Beh, buti nga!

'wag makulit. Hmmm…isip-isip…hmmm…isip-isip…hmmm,ito ang pinakamahirap sa pagsusulat ng isang blog, hindi mo alam kung paano at saan mo uumpisahan ang isusulat mo, ung parang nasa harapan ka ng madaming-madaming pagkain tapos hindi mo alam kung ano at alin ang uunahin mong isusubo? Teka, may nararamdaman na ako, teka, kunting ire pa, lalabas na, lalabas na, may lalabas na sa isip ko, push, push more, puuuussssssshhhhhhhh……tsing!!

Masakit ang binti ko ngayon. Kanina habang patakbo ako papunta sa banyo para magbigay ng contribution sa kasabihan “Shit happens all the time” na hindi ko alam kung sino ang nagpasimuno niyan (ang bantot) ay nabundol ko ang upoan namin sa labas. Ouch! Ang tagal narin na panahon bago ako makaramdam ng ganitong sakit physically, ang last ata na sakit na naramdaman ko ay noong laslasin ko gamit ang matalim na blade ang leeg ko at syempre hindi ka maniniwala dyan kasi hito ako buhay at nagsusulat. 

After ko masagasaan ang upoan ay syempre what do you expect? Magpakain ako? tumalong sa tuwa? paker! syempre it hurts, you know. Muntikan nang mapunit ang balat ko sa binti e. Nagdilim ang paningin ko pero salamat dahil wala akong nakitang liwanag at wala akong narinig na boses na tinatawag ang pangalan ko para lumapit sa liwanag at e-welcome.

Hindi naging hadlang ang sakit na naramdaman ko upang hindi ko ituloy ang napakaimportanteng gagawin ko. Kaya kahit na papilay-pilay akong naglalakad ay pinilit kong umabot sa banyo bago ako ma-tae sa short ko, at sigurado akong mas gugustohin kong mabundol ng paulit-ulit sa upoan at magkasugat kaysa matae sa short, ikaw alin dyan ang pipiliin mo?. 

Sa wakas natuloy din ang bonding namin ni inidoro at syempre nag-enjoyed ako as usual. Enjoy the joy sabi ko nga, lahat ng nararamdaman kong kasiyahan ay ini-enjoy ko kahit kasiyahan pa tuwing tumatae ako, wag lang ung constipated, it hurts din, you know. oohhyeaahh whuuuuuoooo...success!

Hindi ako nagpipigil ng aking nararamdaman. Iyun siguro ang naging problema ko nun, wala akong control sa aking sarili, basta masaya ako, go! Pero mali pala, dahil dun ay ang dami kong nasaktan, ang dami kong napaiyak dahil sa pesteng kaligayahan ng puso na ‘to, lagi ko kasi sinusunod. Pero at the end of the new beginning, na-realized ko na hindi lahat ng kaligayahan mo ay magpapaligaya din sa ibang tao. Putcha, paano ka magiging masaya kung ang mga taong nasa paligid mo ay hindi masaya? Paano ka magiging masaya kong naapakan mo na sila dahil sa pagsunod mo sa kagustohan ng letseng puso at puson mo? Salamat sa taong nagsabi ng "Everything has a limit" sana nasa off limits kana. Salamat at sa huli ay nagkaroon din ako, alam ko na ngayon ang limits ko, ooopppss off limits yan, wag dyan. At nagkaroon din ako ng control sa aking sarili. Click!

Ouch, iniinda ko parin ngayon ang sakit ng aking binti, kahit pinipilit kong i-enjoy ay napapangiwi parin ako. Don’t worry nilagyan ko na ng pampadulas na Vaseline. Napapaisip ako tuloy kung ano ang nagawa kong hindi tama kaninang umaga kaya nangyari sa akin ito. Naniniwala akong sa bawat ginagawa natin hindi maganda sa kapwa tao, kapwa hayop at kapwa bagay ay may kapalit din na hindi maganda. Alangan na mang-rape ka tapos sasabitan ka ng medalya. Syempre, dapat e-reyp ka din. hehehe 

Nag-rewind ang utak ko, I checked my emails kong may nakaalitan akong tao o isang nilalang, pero wala! E bakit ako nagkasugat? Isip pa ulit, tsing!!! Dahil nag-sugal ako kanina lang, bad ‘yun.

Kaya I deserved this, beh buti nga!

Share

Akoni - OFW 2

Pagkaraan ng ilang araw, kumupas na ang aking ningning, naging normal na naman akong nilalang sa amin lugar. Balik na naman ako sa pagiging pulubi, palamunin ng mga magulang ko.

Ang saya sana kung puwedeng ganun na lang habambuhay – tatambay ka lang sa bahay, libreng pagkain, libreng damit, libreng load, libreng pang-date, at iba pa. Araw-araw day-off ko, ang sarap noh?

Pero hindi habambuhay ay magiging ganuon na lang ako. Alam kong mas pipiliin ng mga magulang ko ‘yun, mas gugustuhin nilang maging palamunin nila ako kaysa mapalayo naman sa kanila (ehem).

Kaya lang no lady’s choice ako, kailangan kong ipagpatuloy ang aking sinimulan, kailangan ituloy ko ang laban (Ninoy?), kailangan maging seryoso na ako sa oras na ito.

April 2009, lumuwas ako ulit ng Maynila kahit alam kung hindi ko alam (ang gulo) ang mangyayari sa akin doon. Pero kailangan kong maging lalakwe, maging matatag, emperador para sa matatag na tagumpay. 

Pagkadating ko sa Maynila, pakiramdam ko ay nasa baba ako ng bundok na kailangan kong umakyat sa tuktok para lang makuha ang hinahangad ko. Pero medyo may taglay ata akong swerte at siguro dahil na rin sa dasal ng mga magulang ko para sa akin. Kasi hindi ako nahirapan sa Maynila at bagkus ay naging makulay ang buhay ko doon. Deym, that’s what called life.

August saka ko naisipan ipasa ang resume ko sa mga agencies. Medyo nawili kasi ako sa buhay Maynila kaya nakalimutan ko sandali ang misyon ko. Pero ganun talaga ang bida, laging may mga chuk-chak-chenes sa kanilang buhay bago gawin ang misyon.

Halos lahat ng agencies sa Metro Manila ay nag-sumbit ako ng resume ko. Araw-araw nakakatanggap ako ng tawag (feeling importante) mula sa kanila para sa interview daw. Pinupuntahan ko naman pero nauuwi rin sa wala kasi hindi mapagkasunduan ang talent fee…maliit ang offer kaya balik bahay na lang.

Araw-araw ay ganun ang senaryo ng buhay ko sa Maynila. Hanggang sa isang araw ay nakatanggap na naman ako ng tawag na may interview daw ako. Pero ganun pa rin maliit para sa akin ang talent fee. Kaya lang dahil sa nauubus na ang pera ko sa May ay tinanggap ko na ang offer...puwede nang pagtiyagaan.

Pero talagang malakas ang mga magulang ko sa “Taas," biruin mo paglabas ko biglang may humila sa akin at ipinainterview niya ako dun sa isa pang talent manager. Cool this time, ok na ok sa akin ang talent fee na inoffer. Kaya cancelled ang una, dito na ako.

September 12, naka-flight na ako papuntang Saudi Arabia. Bago pa lang ako dumating ay nag-e-expect na ako ng kakaibang pakikisalamuha at kakaibang pakikipag-kaibigan, dahil sa ibang iba ang mundo nila sa pinanggalingan kong mundo. Lagi kong iniisip kung ano ang mga dapat kong gawin para madali akong makasabay sa kanilang pang araw-araw na pamumuhay.

Pagdating ko pa lang dito ay nakaramdam na ako ng pagka-ilang sa mga tao. Pakiramdam ko ay pinapakiramdaman din nila ako. Para bang first time pa nilang makakakilala ng tulad ko. Iba pala talaga kasi pagdating mo ay ikaw ang center of attraction kumbaga. At ang mga tao, may kanya-kanyang hilig…

Akoni-OFW 3

Share

AIDS AKO

Ang lamig ngayon naninigas na ang kulangot ko sa ilong kaya para akong ngungo kung magsalita. Masakit sa ulo ang sobrang lamig, kaya ito tuloy tinamaan na naman ako ng kadalasan sakit ng mga secretaries, ang AIDS. Paano hindi magiging malala ang sakit kong AIDS e si boss kasi, walang ginawa kundi maglagare trip, pabalik-balik sa banyo, katabi ng room ko ang banyo kaya bawat punta niya ay dumudungaw muna sa akin, kinikilig ako tuloy, ang sweet ng damuho. At ito naman si ako pa-tweetums at landi mode din sa kanya kaya kunwari super asekaso ko ang mga files ko, kunwari may hinahanap akong files, kunwari nahihirapan ako mag analyst sa harap ng computer ko kapag napapadaan at sinisilip niya ako para bigyan ng nakakaakit na tingin at nakakalinlang na ngiti ay nagba-blush ako. Oh em ge! kaya ang ginagawa ko serious look ako sa computer ko pero parang kaluluwa ko ay siya ang tinitingnan, after 5 seconds serious looks sa computer ko sabay tayo at pupunta sa mga files ko, kunwari may hahanapin at pakamot-kamot pa ako sa aking ulo na parang kinukuto na ako, biglang maririnig ko ang malaawitin niyang boses. “How are you habib?” tuloy ang acting kailangan mapansin niya ang aking kalandian, kunwari shocked ako na nandon pala siya, hindi niya alam may lahi akong ninja, malakas ang pakiramdam ko at pang-amoy. “Sir, I am fine, thank you” sagot ko sa mumunting tinig at sabay ngiti. Malala na ang sakit kong AIDS.

Biglang tumawag ang ka-love triangle namin. “Hello habib, can you please get ready the meeting room?” boses niyang kumurot sa aking puson. “Yes sir, right away!” sagot ko sa tinig na parang alipin ng pag-libog. Haaayyy ang isa sa nagpapakilig sa akin dito sa office, hindi ko makuhang humindi sa kanya dahil sa taglay niyang appeals na katulad sa mga bampira. 


Inspired akong inaayos ang meeting room, tinawag ko ang janitor namin para linisin niya ang kwarto at lagyan ng pabango. Habang si ako naman ay nilalandi ang laptop para e-connect sa projector. Nagugulohan na ako, kung sino ang tunay na nagpapakilig sa akin dito sa work.

Bumalik na ako sa aking room, “Habib! Habib! Habib!” narinig kong boses na parang galing sa ilalim ng lupa. “That bitch” bulong ko sa aking sarili. “YEEEEEEEEESS!” sigaw ko din sabay tayo at pumunta sa kanya, isang bruhang sumisira sa mga magagandang pag-eemote ko sa aking kwarto. Binigay niya sa aking ang mga certificates at ilang information para sa shipments namin, kinuha ko naman. Ganun kami, walang kibuan basta bibigyan lang niya ako ng mga papers at alam ko na ang gagawin ko don. That bitch!

Habang nakanguso ako sa harap ng computer ko, bigla naman pumasok ang pinakamalandi kong isa pang boss. Hindi ko siya feel, sobrang landi niya sa akin at sweet, hindi ako ganun na lalake, ano ako kaladkarin lalake? Isa akong Mario Claro noh? Binatang bukid ika nga, hindi makapunit ng panty. “yes sir, what can do for you?” sabi ko sa kanya na hindi ko tinitingnan. “aaahhh..do you have cartoon? Landi niya sa akin at napatingin ako sa kanya, cat look na tingin. “NO” tipid kong sagot sa kanya. “okay” sabay labas lumabas na. That whore!

Nagring na naman ang telepono ko, this time ang kaharutan ko na ang tumawag. “Hello sisterette, what can I do for you?” landi ko sa kanya. “Well, can you come over here?” landi din niya sa akin. “What is it?” lalong paglalandi ko sa kanya. “”

11:07 am, habang nakatayo ako sa loob ng toilet nag-iisip habang umuihi, bigla akong nakarinig na naman ng mala-anghel na boses. “Habib….” Hindi na ako sumagot dahil hawak-hawak ko parin ang *censored* ko, napabulong nalang ako "Haayyy, ano na naman kaya ito"

Sa pagmamadali ko nakalimutan ko nang maghugas ng kamay. “Sir….” Sabi kong parang malapit nang labasan. Nag-blush ako bigla dahil lahat sila nakatingin sa akin, madami pala silang mga bisitang PORNgner, haaaayyy ang guguwaffffooooooo…”Habib…bring back my laptop to my office” biglang tawag ulit sa akin ng boss ko at natauhan ako, parang iba ang pananalita sa akin ni boss, nawalan ng lambing at sweetness ang boses niya. Siguro nahihiya lang siyang ipakita sa mga bisita niya. “Yes sir…” at nakipagkamay ako sa mga bisita ni sir, sana hindi nila maamoy.

Pagkatapos kong ayosin ang laptop niya ay pinasok ko na sa kanyang kwarto, nandon silang lahat. Si boss my labs at ang isa pang boss my labs 2 ko, and of course that bitch and that whore, grrrrrrr..Lumabas na tuloy ako,  hindi man lang ako nakapaglandi move kay labs 1 and labs 2 ko.

1:05 pm, kakagising ko lang. biglang may tumawag sa akin ng prinsesa mula sa kabilang kaharian, si clydia, wala lang tsika-tsika lang, alam  mo naman ang mga princess. Gutom na ako, gutom na ang mga alaga kong terorista sa loob ng tiyan ko, kailangan ko na silang bigyan ng mga materials ng paggawa ng bomba para mamaya pag-uwi ko mag-enjoy ako sa loob ng toilet. Oo nga pala masarap magpasabog ng bomba tuwing umaga, ung kakagising mo lang? ‘yung parang halos sumama na buong laman loob mo? last bullet na kasi un ng mga terrorista sa loob ng tiyan mo, ginawa nila habang ikaw ay tulog. May kasamahan pala ako, masipag gumawa ng bomba ang mga terorista niya sa loob  ng kanyang tiyan. Lagi kasing nagpapaputok, panay bomba ng wala sa oras.

Hay, tahimik dito ngayon sa mumunting castle ko kasama ang akinng mga prinsipe at mga bruha. Pagkatapos kong kumain ay punta ako sa tea room at nagtimpla ng grean tea-tea (dalawang tea bags kasi nilagay ko kaya tea-tea). Gusto ko ang green tea kasi nagpapakinis daw ng balat ayun sa kwento ng batibot, at napapalusaw ng mantika sa katawan sabi naman sa kamasutra. Oh Em ge, opkurs kailangan ko ang green tea, para ma-maintain ko ang figure ko ‘day. Pero dahil sigurista ako, dinadalawa ko na, masarap ang tea-tea. Tulog parin ang mga prinsipe ko!

December 29, 2010.

Wala akong AIDS kanina, tinapos ko lang ang work ko para walang hadlang sa pagpapatansya ko sa mga boss ko. haaaayyyyy….Oo nga pala, may ikukwento ako sa’yo ‘day, kahapon may nangyaring kakaiba sa life ko, AAAAAAAAAAYYYYYYYYYYYYYYYY!!!!!!!! Ang landi din pala ng isa kong kasama dito, that bicth! Nilandi ako kahapon ng hapon bago ako umuwi, imagine pinigilan ako? Oo, you read it right moron! Pinigilan niya ako kahapon, wag daw ako umuwi dahil may dumating na trabaho, unexpected! Gooooosssshhh kinilig ako na parang buntot ng butiki kapang nahiwalay sa katawan niya. So ang nangyari, ‘yun tawag  agad ang beauty ko sa kasamahan kong malandi din, si Paspe. I told her na, mamaya na ako uuwi dahil may unexpected na mangyayari. Goosssshhh…ang hirap makaget over sa nangyari kahapon, that bitch is somehow malandi din. 


(to be continue....siguro!)

AIDS ako, As If Doing Something

Share