Ngiti

Kakarating ko lang sa office ngayon. Wala pa si boss kaya makikipaglokohan lang muna ako sa akin sarili dito sa blogsite ko.

Napapangiti ako ngayon, dahil naisip ko ulit na talagang naiiba ang panlasa o kinahuhumalingan ng mga tao. Dati kasi, facebook at pacland sites agad ang binubuksan ko bago ang iba, ngayon blog site ko na ang inuuna ko, pag-open ko click na agad sa "NEW POST", yun na, bira na ng bira, hahaha, kaya minsan ang gulo ng blog ko dahil wala nang edit-edit pa, kaya pasensya na.

Katamtaman ang klima ngayon, hindi malamig, hindi naman mainit. Nangingiti ako kapag nakikita ko ang sikat ng araw na tumatagos sa may bintana ko ngayon, na parang nakadungaw at pinagmamasdan ako. Hindi ko alam pero parang sinasabi sa akin na "Maganda ako AKONI, maganda".

Pinikit ko muna ang aking mga mata, sinubukan ko kung ano ang aking makikita. Nangiti ako ulit, dahil isang AKONI ang nakita ko na nakangiti, maganda ang mood ng loko.

Na-realized ko, matagal ko na palang kilala ang aking sarili, hindi ko lang mapansin dahil kadalasan ibang tao ang pinagtutuunan ko ng pansin. Ngayon nagbalik na sa akin alala ang lahat, mula pa pala noong mabuo ako sa sinapupunan ng nanay ko ay kasama ko na ang aking sarili, at sigurado ako hanggang sa huling hininga ko, kasama ko parin ang aking sarili. Kaya walang ibang nakakakilala sa akin sarili kundi AKONI, nakakangiti hindi ba?

Mula ngayon, dalawa na kami ng aking sarili ang maglalakbay dito sa mundong ibabaw. Walang iwanan, walang traydoran, at walang lokohan. Nakakangiti talaga.

Teka, magbe-breakfast na ako, magbe-breakfast na nakaNGITI.

Share