Akoni: Sa likod ng mga kalokohan at mga guni-guni

Limang buwan na akong nagtitipa ng kung anu-anong mga giniling na kalokohan at guni-guning ligaw mula sa utak ko, dito sa Akonilandiya. Dahil dyan ay medyo naging close na ako sa inyo, parang ganito, dito ka, tapos dito--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Ako, medyo close diba?

Napapaisip ako, na siguro puwedi na ako magbuhos sa inyo ng kunting katotohanan tungkol sa prinsepe ng Akonilandiya. Hindi ko alam kung ganito din kayo, syempre ang inaasahan ko ay iba rin sa inyo.

Ganito kasi yown, minsan o kadalasan ay nalulungkot ako dahil sa mga personal kong problema, pero kahit kailan ay hindi ko ipinaalam o sinabi sa ibang tao, o ipinagsigawan sa buong mundo, ganon ako ate charo. Humaharap parin ako sa mundo na masayahin, palabiro, makulit, malandi at kyut. Pakiramdan ko kasi ate charo, nagmumukha ka akong ingot na nanghihingi ng awa sa mga tao, ayaw ko ng ganun ate, Pilipino ako eh, matapang na may dugong mandirigma.

Pakiramdam ko rin ate charo, nakakaistorbo o makakaistorbo ako sa ibang tao kapag sinabi ko ang mga kaemohan, kaartehan at kadramahan ko sa planetang ito. Problema ko ‘yon eh, kalungkotan ko ‘yon eh, personal ko ‘yon eh, naman eh, bakit ako mandadamay ng ibang tao, lalo na kapag hindi ko kakilala? Eh paano kung masaya ang tao, bakit ko idadamay na malungkot din para sa akin, kung wala naman kinalaman sa problema ko? Bakit kailangan ipagsigawan ko sa mundo na, “HHOOOYYY mga Gago kayo, mga hinayupak kayo, malungkot kayo, dahil malungkot ako ngayon, nakikita niyo ba?  nababasa niyo ba? mga gago. Magsuot kayo ng kulay itim”?!!

Kung ang pagkagunaw ng mundo o halimbawa ang pagkamatay ni Justin Beiber ang mangyayari, yan malulungkot ako dyan at puwedi ko kayong idamay dyan dahil walang paghingi ng awa para sa akin, para kay JB lang, pero ang kaartehan ko sa sarili kong mundo? Nevah.

Alam ko ate charo, hindi tama ang ganito. Walang mabubuhay na mag-isa daw, kaya nga ginawa ang kaibigan o ka-partner eh, para may pagbuhosan ka ng mga drama at problema o ano pa man kaartehan sa mundong ito, para may maging karamay ka at kasama sa hirap at hirap.

‘yan ang problema ko ate charo, minsan hindi ako maitindihan ng mga taong nakapalibot sa akin, akala nila wala akong pakialam, pero ang totoo wala talaga, ouuyy joke lang yan ate charo ah, charoot ko lang yan sayo. Naiiba lang siguro ako, ayaw ko lang talaga mandamay ng ibang tao, gusto ko kung malungkot ako, ako lang ang nakakaramdam. Kaya sinasarili ko nalang mag-isa sa loob ng kwarto ko, ninanamnam ang sakit ng kalooban, hehe, hindi na kailangan damayan mo pa ako, hindi ko kailangan ng kausap, at hindi ako magagalit, magtatampo, magdadadrama, magmamaktol o mag-iinarte sayo na wala ka sa tabi ko nung malungkot ako, kaya ko sarili ko, I can do it myself ika nga.

Paglabas ko ng kwarto, nakangiti parin. Hindi ko alam, pero ayaw ko makaramdam ng awa mula sa ibang tao ate at ayaw kong mahusgahan ng ibang tao at lalong ayaw kong mahalin ng tao dahil sa kaemohan ko. Karamihan sa mga tao ay mapanghusga at makikitid ang pag-iisip, kaya ayaw kong maging tae sa harapan nila. Gusto kong nakaharap sa kanila, bilang isang lalakeng kyut, palangiti, palabiro, malandi at makulit, makulit, makulit, makulit, at makulit, haaayyy ang kulit.

Hindi pagiging “plastic” ang taong ayaw niyang ilabas o ipakita ang nasa loob niya, ayaw lang niya makaistorbo sa feelings na ibang tao.

Ayaw ko lang idamay ang ibang tao na masaya sa kalungkotan na nararamdaman ko, gets? Dig it!!!

Kanya-kanyang nalang tayo ng pag-iitindi sa bawat isa. Itindihin mo na magkaiba tayo ng paniniwala, kung gusto mo, kumbisihin mo ako na sumanib sa paniniwala mo.

Do not worry about me; I am FINE, Oo fine ako, fine lang ako ate charo, fine. Sana po ate charo ay mapayohan niyo ako.

Nagmamahal at nagpapakyut,

Akoni

Share