Alamat

Wala pa nung myx wala pa nung MTV, wala pa nung internet, wala pa nung ipod at mp3, wala pa nung cable, wala pa nung cellphone, wala pa ring cd or dvd, meron lang betamax at pomade ni lolo, break it down yoowwhh…

Isang araw may nakaaway ako, hinamon ko siya ng sumtokan, kaso ayaw pumalag sa akin, buti nalang kundi basag ang mukha ko.

Nagkaproblema kaming lahat, dahil hindi matutuloy ang suntokan. Hindi maaari ‘to, dapat may dumanak na dugo sa araw na ‘yon, lahat kami nag-isip kung sino ang puweding makalaban niya, at dahil sa ako ang sangkot sa gulo, ako ang nakaisip kung sino ang ilalaban ko sa nakaaway ko na ayaw pumalag sa akin, buti nalang.

Napalingon-lingon ako sa buong klase namin, aha! Nakita ko ang batang patpatin sa may likoran ko, tinabihan ko siya habang inosenteng nagsusulat.

“Gusto mo labanan si JAM (tunay na pangalan) ng suntokan?” tanong ko kay Jashim (tunay na pangalan din).

Hindi pa kami noon close, parang classmate lang, magkakilala, ganoon lang. Napatitig nalang sa akin ang batang patpatin, nagkatitigan kami, parang love at first sight ang nangyari, nagkagaanan ng loob, kulang nalang maghalikan kami, ewww..

“Oo” sabi naman ni Jash at natuwa ako dahil nauto ko siya.

“Okay, game…” sabi ko at tumayo na kami ng sabay.

Syempre, pinakilala ko muna sa kanya ang taong babasag sa mukha niya kung sakali. Nang magkakilalanan na sila, binulongan ko na si Jash na unahan na niya, at dahil likas atang uto-uto si Jash, hindi pa ata tapos bumulong ang demonyo eh, ikinasa na niya ang kanyang kamao at mabilis na nagpakilala sa mukha ni JAM, wapaakk!!! Sobrang tuwa ko. Naging block buster ang laban nila sa buong klase, kaya noong recess nagkaroon agad ng sequel, sobrang saya ko talaga.

Doon na nag-umpisa ang pagkakaibigan namin dalawa, kung dati kami ni JAM ang magkatabi sa upuan, mula noon kami na ni JASH at nag-umpisa na mabuo ang pagmamahal namin sa isa’t isa, putek so gay naman ito.

Maraming araw ang dumaan at lalong naging close kami, parehong-pareho kami ng mga trips, parehong pareho kami takbo ng utak, ng ligaw ng bituka, at ng mga kapraningan.

Hindi kami sumasakay ng jeep, nilalakad nalang namin pauwi, siguro tadhana na ang gumagawa noon para lalo kami maging close sa isa’t isa. Sa amin paglalakad pauwi, nagdadala kami ng mga bato o kahit na anong mabibigat na bagay, minsan buko ng niyog, tig-dalawa kami.

Pagdating namin sa may bridge, titigil kami doon, sabay hihinga ng malalim at sabay ibabagsak ang buko ng niyog o malaking bato sa kung sino man tumatae, o naglalaba sa gilid ng lake, tatansyahin namin na sa tubig tatama ang bato o buko ng niyog, para pagbagsak ay mababasa kung sino man kawawang biktimang nilalang. Haaayyyy, ang sarap ng feelings habang minumura kami ng tao mula sa baba dahil basang-basa siya dahil sa talsik ng tubig gawa ng hinulog naming mabigat na bagay sa tabi niya.

Break it down na, atras ka nalang dito at magpaantok.

Lahat siguro tayo ay may best friend, yong best friend na parang magkapatid na ang turingan niyo. Mayroon din ako, akala niyo lang wala, pero mayroon talaga ako, siya si JASHIM.

Hindi lang basta mabait na tao, kundi isang mabuting tao. Katulad ko rin, makulit at mga adik ang salita, kaya isipin mo nalang kapag naging dalawa ang AKONI, laugh trip.

Violet ang utak ng taong ito, biruin mo graduated as a Cum laude ng MINDANAO STATE UNIVERSITY, at TOP 2 ng SHARIAH LAW bar examination, impressive, ha. Siya ang nagsisilbing moral guidance ko, dahil alam niyo naman wala akong ka-moral-moral na tao, hehehe.

May 23, 2011, dalawang araw pagkatapos magunaw ang mundo, at ngayon araw na ito ang araw kung saan isinilang noon ang taong magiging karamay sa lahat ng bagay ng isa pang nilalang na ipinanganak noong JUNE 9 na nagkukwento ngayon sa inyo.

MALIGAYANG KAARAWAN, BUDDY!

I LOVE YOU P’RE…

With his son: Pinapahalagaan ko lang ang kapakanan ng bata

Share