Blog-ibig page17

OUCH!

August 16 ng hapon, tapos na ang klase pero hindi pa kami umuuwi dahil umuulan sa labas, syempre alangan na sa loob. Habang ako’y abala sa aking pagsusulat, tumabi si Kamil sa akin tabi, hindi sa akin harapan at lalong hindi kumandong sa akin.

“Akoni, may sasabihin ako sa’yo.” Tanong niya sa akin.

Syempre, tuwang tuwa na naman ako at taas bumbunan ako dahil pinagtitinginan kami ng buong klase. Nag-leak kasi ang sekreto namin, kaya nagkaroon ng tsismis na nanliligaw daw ako kay kamil, hindi alam ng mga paparazzi na hindi ako nagliligaw dahil kami na ni Kamil.

”Girlfriend ko si Kamil mga kupals” parang gusto kong isigaw yan sa mga boys in their face, isa-isa.

“Huwag kang magagalit ah, promise me.” Sabi ni Kamil na nagpakaba sa akin malinis na puso.

Dahil Pilipino ako at masunorin, nangako ako with matching smile pa sa kanya na hindi ako magagalit.

“Sinagot ko si Musingan”. Biglang sabi ni Kamil na ikinapunit ng puso ko bigla.

Ramdam na ramdam ko ang unang (tuloyan) pagkapunit ng puso ko, ang sakit, ang sakit ng unang sugat gawa ng unang pag-ibig. Gusto kong umiyak, gusto kong makita ni Kamil na nasaktan ako sa ginawa/sinabi niya, pero walang luhang lumalabas sa kyut at bilog kong mga mata. Nakatitig lang ako sa papel at naiisip ang pangako ko sa kanya, na hindi ako magagalit sa kung ano man sasabihin niya. Nagdadalawang isip ako kung sisirain ko ba ang pangako sa babaeng mahal ko at sa babaeng unang binigyan ko ng karapatan na saktan ako o ipapakita kong lahat ng pangako ay hindi dapat tuparin?

Ang sakit ng nararamdaman ko, pero dahil pilipino ako at marunong tumupad sa pangako lalo na sa babaeng iniirog ko, hindi ko na pinahalata sa kanya na parang pinupunit ako sa sakit na nararamdaman ko.

Hindi ko alam pero biglang parang bumalik sa akin isip ang lahat ng alaala namin dalawa, mula noon una ko siyang makita, noong makita ko siya ulit, noong magtapat ako sa kanya at noong sagotin niya ako.

Tumayo nalang ako at lumipat sa kabilang upoan, pero sumunod siya sa akin.

“Galit ka ba?” tanong niya sa akin na halatang nag-aalala.

Gusto kong sigawan, gusto kong ipakita sa kanya na galit ko, pero mahal ko siya at yon ang nagpapakalma sa akin na parang nanghihina ako kapag nararamdaman ko ang pagmamahal ko sa kanya.

“Magpapaliwanag muna ako, please, napilitan lang akong sagotin si Musingan, dahil magpapakamatay siya sa harapan ko.” Sabi ni Kamil at natigil muna ako sa aking MMK moment.

“Kahapon ng hapon, pumunta si Musingan sa bahay. Nagkataon na ako lang tao sa bahay, lasing siya, tapos may hawak siyang kutsilyo, natakot ako. Sabi niya kung hindi ko daw siya sasagotin, magpapakamatay siya”. Mahabang paliwanag ni Kamil at biglang nakaramdam naman ako ng awa sa kanya, naiitindihan ko siya kahit papaano, wala siyang choice.

“Ayaw ko maging unfair sayo, gusto kong masiguro ang lahat, cool off muna tayo akoni”. Sabi ni Kamil na nagpabalik na naman sa akin MMK moments.

Sakit na naman ang nararamdaman ko, pero ngayon may halong galit na at mga tanong sa isipan ko.

“Ha? Gusto niyang masiguro kung mahal talaga niya ako? Ibig sabihin, hindi siya sigurado sa nararamdaman niya noong sagotin niya ako? Oh nabago lang dahil sa pagdating ni Epal Musingan sa kanyang buhay?”  Mga nagrarambolang katanongan sa isip ko.

 “Oo, kung yan ang gusto mo” mahinahon kong sabi sa kanya, nakita kong nangilid ang mga luha sa kanyang mga mata. 

Tumayo na ako at umalis na.

Naglalakad ako palabas ng Campus, umuulan pa at mahangin, pero hindi ko na napapansin at nararamdaman habang naglalakad, hindi ko alam pero sa pagkakataon ‘yon, wala akong naririnig at nararamdaman, kundi sakit at galit.

Tulala ako sa aming bahay, hawak ang papel at ballpen, wala akong maisip na isulat. “Sinagot ko na si Musingan” ang tanging nasa aking diwa.

OUCH!

itsutsuLHULOY

Share